 |
| Alec Wintering was rond de rust flink op dreef, vlak na de sloeg het noodlot toe; hij moest op een brancard naar het ziekenhuis worden gebracht, met een op het eerste gezicht ernstige enkelblessure(2018-10-21, Foto Martin Blom) |
De derde thuiswedstrijd van de laatste
aanwinst van de DBL, Dutch Windmills Dordrecht, werd gespeeld op een
tijdelijke oplegvloer; een flinke stap vooruit wat betreft beeld. De
Dordtenaren hadden weinig moeite met Den Helder Suns. Via een
ruststand van 37-20 werd het uiteindelijk 73-46 voor de ploeg uit
Dordrecht. Maar halverwege de wedstrijd raakte Dutch Windmills
spelverdeler en aanvoerder Alec Wintering kwijt met een zware
blessure, dus erg vreugdevol was de verdienstelijke winst niet.
Het was de derde keer in 15 dagen dat
de Dordtse Dutch Windmills en Den Helder Suns elkaar tegenkwamen;
Dordrecht trok in de twee eerdere oefenpotjes aan het langste eind,
waarvan de tweede met een fors verschil(80-47).
Twee/drie speeldagen later stond Dordrecht op W1:1V en Den Helder op
W0:3V. Van de verlieswedstrijden was die thuis tegen Aris(67-68)
zuur voor Suns. Boy van Vliet leverde bij Den Helder een opvallende
score af in de met 91-70
verloren wedstrijd bij New Heroes Den Bosch; 38 punten. Windmills
pakte de eerste (overtuigende) winst al in de tweede ronde. In een
vervelende wedstrijd -met veel te veel oponthoud door falende
tijdwaarneming- bij Feyenoord Basketball, werd het een week geleden
60-77
voor de nieuwe club die zich door alle perikelen niet van de wijs
liet brengen.
Geert Hammink stuurde Alec Wintering,
Ryan Richardson, Pim de Vries, Shavon Coleman en Jito Kok als eerste
vijf het veld op. Peter van Noord stelde daar Boyd van Vuurst de
Vries, Boy van Vliet, Alex Laurent, Steve Harris en Yarick Brussen
tegenover. Windmills reageerde verward op de wat lage opgooi bij de
jumpbal, Den Helder profiteerde; 2:0. Daarna schoten beide teams een
fase met scherp; beiden meerdere driepunters. Dat was niet naar de
zin van Geert Hammink; hij pakte al bij 6:32 met 10-9 op het bord
zijn eerste time-out. Vooral de verdediging wilde hij strakker.
Voor het eerst dit seizoen kwam voor
Dordrecht Roel van Overbeek op het veld. Hij was door een
arbeidsconflict en daarop volgende rechtszaak wekenlang tot nietsdoen
veroordeeld. Dat is nu gelukkig voorbij. Hij speelde een
verdienstelijke wedstrijd. Na de time-out werd de Dordtse verdediging
inderdaad een stuk intenser, maar omdat dat ook voor die van de Suns
gold bleven de twee team nog een tijdje gelijk op gaan. Op 2:33 met
stand 15-13 onderscheidde Hidde Roesink zich met een fraaie OR. Vanaf
dat moment plaatst Windmills een eerste tussensprint; na een volgens
Hammink onterecht wegens hooking afgefloten lowpost move van Bennett
Koch, volgde een Dordtse stop, zette van Overbeek na een korte
penetratie en fake met een keurig passje Koch helemaal vrij onder de
ring; een score en AND1 later stond Windmills al op 18-13 en einde
eerste kwart.
Vanaf dat moment domineerden de Dutch
Windmills. Het begon al met een lange eerste aanval; aan het einde
staat Pim de Vries vrij op de baseline met alle tijd van de wereld
voor een netjes afgerond halfafstand schot. Coach Peter van Noord
kort daarna bij een Dordtse driepunter en 23-13 genoeg gezien;
time-out. Hadden de Dordtenaren toen reden om tevreden te zijn, dat
gold niet voor Pim de Vries, hij miste een fastbreak layup en
mopperde -ontevreden met zichzelf- 'dit is al de derde keer!'
De time-out sorteerde wel wat succes
voor Suns; er werd weer wat gescoord. Vroeg in de wedstrijd zorgde
Jito Kok voor spectaculair en effectief trapezewerk met bloks,
verdedigende intimidaties en imponerende dunks. Daarna was het de
beurt aan Shavon Coleman die op sensationele wijze de van de ring
opstuiterende bal hoog van de ring wegsloeg; reglementair correct,
maar erg vaak zie het in Nederland toch niet gebeuren; het bewees
maar weer eens wat een prachtige atleet de Dordtse #15 is. Daarna
sloot Bennett Koch de eerste helft af met enkele gewonnen
luchtgevechten.
Aanvallend een opvallende rol van Ryan
Richardson; zou hij zijn driepunter van up-top hebben gemaakt dan zou
hij daarmee op 20 punten in 15 minuten zijn gekomen; maar het kan
niet altijd feest zijn; het bleef bij 17. Alec Wintering nam het
aanvallende stokje over met opeen volgende schoten van buiten. Dat
noodzaakte van Noord weer aan de noodrem te trekken; met 3:45 op het
de klok stond het alweer 32-18; dat moest hij zien te stoppen. Echt
helpen deed het niet; Windmills scoorde lustig door, met soms fraaie
aanvallen, zoals een mooi uitgespeelde inside-out waarbij Coleman de
bal aangaf voor alweer een drietje van Wintering.
Toch was de verklaring voor het forse
verschil niet de Helderse verdediging; het was de aanval die te vaak
voor te lange tijd haperde. En dan lieten de Dordtenaren ook nog een
flink aantal opgelegde kansen liggen en leden de Windmills af en toe
onnodig balverlies; de schade voor de Suns had dus nog groter kunnen
zijn. Eenzelfde scenario als twee weken geleden dreigde toen Peter
van Noord zijn team compleet zag instorten. Deels dus een kwestie van
schoten maken; de enige Heldenaar die dat kunstje de eerste 20
minuten verstond was Boy van Vliet; 11 punten. Ruststand: 37-20.
Direct na de rust hetzelfde beeld;
Hammink liet zijn guards direct druk uitoefenen op de Helderse
collega's en dat dreef het verschil flink op; 41-20. Op dat moment
-slechts 1:26 gespeeld- sloeg het noodlot toe voor Alec Wintering;
hij verdedigde over de top van een blok en daarbij kwam zijn been
helemaal verkeerd terecht. Hij ging kermend naar de grond. Ook de
scheidsrechters hadden meteen door dat het ernstig was en stuurden de
spelers naar de kant; ik zag ontstelde gezichten bij diverse Dordtse
spelers. Het was wachten op een ambulance; en al staat het Albert
Schweitzer Ziekenhuis aan de overkant van de parkeerplaats, het duurt
toch enige tijd voor deze ter plekke is; en in dat soort situatie
duurt wachten lang. Na een minuut of twintig is Wintering onder
daverend applaus afgevoerd richting ziekenhuis. De teams kregen
opnieuw wat minuten om op te warmen voordat de wedstrijd werd
vervolgd. Opnieuw was er de vraag hoe een nieuwe en jong team dit
soort situaties zou hanteren. Het antwoord op die vraag kwam snel; om
te beginnen met een goede verdediging; die ging potdicht voor Den
Helder, met direct een 24-seconden-overtreding van Suns. En omdat
Shavon Richardson toen een tijdje vol gas gaf liepen score en
verschil verder op. Aan niets was bij Windmills te zien dat er net
een bepalende teamgenoot uitgevallen was. Pas met 3:38 op de klok
weet Thibault Vanderhaegen op een zwakke pass een interceptie te
maken en de eerste Helderse punten na rust op het bord te dunken;
51-22. Gelukkig wist Den Helder af en toe weer wat te scoren, maar
gebruik maken van het oponthoud was er niet bij; een verre
buzzer-beater driepunter bepaalde de derde periodestand op 62-27.
Pas in het laatste bedrijf raakte
Windmills de scherpte begrijpelijkerwijs een beetje kwijt. Dat gold
trouwens niet voor Roel van Overbeek; die na een diepe penetratie en
twee korte passes een fraaie assist achter de rug langs afleverde.
Windmills liet de bal regelmatig fraai rondgaan, en dat levert zoals
bekend open schoten op; voor Stefan Topalovic bijvoorbeeld hij drukte
op zijn gemak af voor drie punten. Suns kreeg geen moment grip op de
Dordtse aanval; en zelf kwamen de Suns tot uitgespeelde kansen. En
als ze er al kwamen, viel het schot te vaak niet. Den Helder wist
gelukkig het verschil tegen het eind van de wedstrijd iets in te
perken; het wordt deze keer geen 40 punten verschil, wat zeker
dreigde. Maar ook met de eindstand 73–46 zal in Den Helder niemand
blij zijn. Veel werk aan de winkel voor de mannen uit de Kop van
Noord-holland.
Maar door de waarschijnlijk ernstige
blessure van floorleader Alec Wintering, voor de Dutch Windmills dus
onverwacht ook.
AART DEKKER
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten