M/V RELATIES / SCHEIDEN / COLUMN 'YOUP': 'Ping!' / EVEN LACHEN / NRC OPINIE /

(Afb. van  ---  Hier  ---)

 

Opinie

 

 Ping!

• Youp van ’t Hek 
  
  

NRC.nl, 6 april 2019, originele post en nog veel meer van Youp:   ---  Hier  ---



Op dit moment zit ik redelijk in de bejaardenscheidingen. Vrienden en vriendinnen van mijn leeftijd gooien de handdoek opgelucht in de ring. De kinderen zijn het huis uit en dat was eigenlijk nog de enige reden waarom ze bij elkaar waren. Verlost van het oorverdovende lawaai van de dodelijke stiltes, zoals een vriend van mij het omschreef.

Jammer? Weet ik veel. De meesten zijn oud en wijs genoeg en ik begrijp dat ze na de definitieve scheiding de schade gretig inhalen. Sommigen vallen in de armen van oude jeugdliefdes, anderen komen alsnog uit de kast en beginnen aan een soortgenoot te sabbelen en weer anderen zijn liederlijk blij dat het allemaal klaar is. Weer anderen Tinderen zich de tyfus alsof ze morgen dood zijn.
En een aantal gaat bijna te verstandig uit elkaar. Verdelen de poet, wensen de ander succes en beginnen opnieuw. Zover er op deze leeftijd nog opnieuw te beginnen valt.

Over een van de leukste scheidingen hoorde ik vorige week van mijn Limburgse vriendin S. Zij was al een tijdje klaar met haar man die, zoals zij het noemde, veel en graag buiten de deur at. Iets dat hij trouwens als een echte man steevast ontkende. Het was absoluut niet waar!!! Met drie uitroeptekens.
Maar hoe harder hij het ontkende hoe zekerder zij het wist. En ze merkte ook dat het haar eigenlijk niks meer kon schelen. Hij ging zijn gang maar met de jonge dingetjes van zijn werk. Hij had haar al vijf jaar niet meer aangeraakt. Zij hem ook niet. Op is op, zeggen we dan.

Ze had nog wel één verzoek: als hij het met iemand anders deed, dan niet in hun bed waarin ze vijfentwintig jaar gemodderd hebben. Hij begreep niet waar ze het over had. Er was niemand anders. Volgens haar man zag ze spoken. Maar die zag ze niet. Ze zag regelmatig bonnetjes van Maastrichtse hotels. Zeven kilometer verderop. 

Afgelopen weekend was ze met een van haar drie dochters naar Londen. Deels voor de lol en ook een beetje om de huwelijkse malaise te bespreken. Hoe nu verder? De dochter had inmiddels ook met papa gepraat. Die begreep niet waar ze het over had. Alles spookte in het hoofd van mama. Het was de overgang. Hij was juist gek op haar. Hij had haar laatst nog een prachtig horloge gegeven. Een Apple Watch, maar dan van Nokia. Dat is zo’n klokje dat alles van je weet. Het telt je stappen, meet je bloeddruk, houdt je gewicht in de gaten, zegt hoeveel koolhydraten je verbrandt en….

En het klokje ziet nog meer. De watch ziet ook wat je man doet. Hoe? 

Dat leg ik graag uit. Ook als waarschuwing aan andere jongens. Moeder en dochter zaten zondagochtend een tikje brak aan een stevig Brits ontbijt in het Londense hotel. Ze hadden een geweldige zaterdagavond gehad. Met theater, restaurants en te veel cocktails in de hotelbar. De dochter vertelde dat ze ’s ochtends haar vader nog had gesproken en dat hij het maar knap stil vond zonder mama. Hij vond het helemaal niks zo helemaal alleen in het veel te grote huis. Blij als ze weer thuiskwam. 

De dochter had deze zin amper afgemaakt of het supersonische horloge van mama zei: ‘Ping!’ Moeder moest even haar bril erbij pakken en zag toen dat er in Limburg iets op haar weegschaal stond. Ze belde hem onmiddellijk en vroeg hoe hij zich voelde. Of het wel goed ging? 

Het ging goed. Heel goed zelfs. Hij las de krant en had net koffie voor zichzelf ingeschonken. Ze herhaalde of het echt wel goed met hem ging. Wat zeurde ze nou? Dat had hij toch al gezegd! Of hij alleen was? Natuurlijk was hij alleen. Wat was dat nou voor vraag?

En toen sprak zij haar grote zorg uit. Ze was zo verschrikkelijk geschrokken. En vond dat hij met spoed naar het Maastrichtse UMC moest. Hoezo? Ze had net op haar horloge gezien dat hij in een nacht veertig kilo was afgevallen...