Cartoon overgenomen van Artist/Source: Tom Toles at Go Comics h/t: Greg Mankiw, A Cartoon for the Pigou Club - Een Amerikaans artikel over hetelfe thema als de Column hieronder: 'dmarron.com/2018/12/12/designing-carbon-dividends/'
Een
effectief en simpel klimaatidee
De verkiezingen zijn geweest. De coronabestrijding loopt. Tijd om weer aan de slag te gaan met de grootste uitdaging van onze generatie: het klimaatprobleem. Neem even een minuutje de tijd om je in het volgende te verdiepen (zeker als je een pas verkozen parlementariër bent). De afgelopen maanden ben ik enthousiast geworden over een eenvoudig en effectief idee: carbon fee and dividend. Ook wel: CO2-beprijzing en klimaatinkomen.
Eerst dit. Economen, klimaatdeskundigen, de OESO en zelfs de Amerikaanse centrale bank zijn het erover eens. De prijs die we nu betalen voor onze CO2-uitstoot via heffingen is veel te laag. Om te zorgen dat burgers en bedrijven werkelijk de switch maken van fossiel naar duurzaam, moet de CO2-beprijzing snel en fors omhoog. Afhankelijk van de huidige heffing is, volgens de OESO, in de meeste landen een verdubbeling tot een vertienvoudiging nodig.
In de meeste landen, vindt de OESO, moet de CO2-heffing twee- tot tienmaal hoger worden
Maar... hoe krijg je ooit draagvlak voor zo’n prijsstijging? En hoe voorkom je dat onze economie tot stilstand komt, terwijl de uitstoot in buurlanden gewoon doorgaat? Daarvoor zijn twee extra maatregelen nodig: dividend en grensheffing.
Eerst over het dividend, of klimaatinkomen. Dat idee is even mooi als simpel: alle geïnde CO2-heffingen in een land gaan terug naar de inwoners. In de meest eenvoudige vorm krijgen burgers maandelijks of jaarlijks allemaal hetzelfde bedrag uitgekeerd. Bijkomend voordeel is dat de inkomensongelijkheid zo op een natuurlijke manier wordt verkleind. De burger met de grootste CO2-footprint – doorgaans de meest verdienende groep – betaalt namelijk, via zijn consumptie van producten en diensten, veel aan heffingen en krijgt minder terug. De minder vervuilende burger betaalt weinig en krijgt meer terug.
Dan de grensheffing. Voor alle import geldt: buitenlandse bedrijven die thuis nog niet betaald hebben voor hun CO2-emissie, doen dat alsnog bij onze grens. De EU werkt aan voorstellen voor zo’n border tax. Essentieel: wie streng wil zijn aan de grens, moet ook streng zijn voor de eigen industrie. Daar ligt momenteel in Brussel nog een probleem. In de afgelopen jaren zijn er allerlei uitstootuitzonderingen voor de Europese industrie bij elkaar gelobbyd. Dat leidt tot gedoe met onder meer China en de VS en hier zal dus een streep door moeten.
Carbon fee and dividend wordt door een grote groep wetenschappers ondersteund. Een van hen is Henry Jacoby, emeritus hoogleraar aan het MIT. Hij bepleit – recent bijvoorbeeld nog in The Guardian – de CO2-taks zoveel mogelijk bij de bron te heffen: bij de winning, productie en import van fossiele brandstoffen. De hogere prijs van de grondstof werkt vervolgens door in de hele economie, van de prijs van plastic verpakkingen tot die van een vliegticket. Zo zorg je voor effectieve prikkels in de miljoenen kleine en grote beslissingen die consumenten en bedrijven dagelijks nemen.
Natuurlijk moet er nog veel meer gebeuren. Het afgelopen jaar is het coronabeleid sterk gestuurd door een team van deskundigen: het Outbreak Management Team. Het nieuwe kabinet zou nu ook een CMT moeten instellen: een Climate Management Team. Met wekelijkse meetings en maandelijkse persconferenties. Klimaat is namelijk niet ‘een’ onderwerp, maar hét onderwerp voor de komende decennia.
Ben Tiggelaar schrijft wekelijks over persoonlijk leiderschap, werk en management.
Originele Column van Ben Tiggelaar op NRC.nl, vind je --- Hier ---
--- Meer --- van Ben Tiggelaar op NRC.nl --- Hier ---.
Zijn eigen --- Website --- vind je --- Hier ---
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten