Cartoon van Tom Janssen voor Trouw.nl, 'Tom' won vele Prijzen, w.o. de Tweede bij World Press Cartoon 2009, in de categorie Editorial Cartoon. Veel meer Cartoons van 'Tom' op zijn site: --- Hier ---
SHARTIE AART DEKKER
Heel politiek-geïntresseerd Nederland zat voor de buis om Markje 'Flutte' Rutte's radikaal nieuwe ideeën voor een nieuwe Politieke Cultuur te horen...
...en wat kwam er?
Juist: meer van hetzelfde...
(AD)
Op de achterkant van deze Cartoon in Trouw stond deze Column van 'Breedveld':
Maar over de echte verschillen en de echte problemen, daarover praten de heren niet.
Willem Breedveld 8 november 2006
Toegegeven, het is een nadenkertje, die gevleugelde uitspraak van een vriend van mij. Bij vlagen knap irritant zelfs. Maar meestal effectief als ik me onverhoeds geconfronteerd zie met onnodig geachte financiële tegenvallers. Willem, pleegt hij dan te zeggen, problemen die met geld op te lossen zijn, daar hoef je je niet echt druk over te maken.
Laat deze wijsheid voor de aardigheid eens los op de boksrondjes van de ’titanen’ Bos en Balkenende in deze verkiezingscampagne. Die gingen over de hypotheekrenteaftrek, de ’bejaardenbelasting’, de zorg in de verpleeghuizen en de veronderstelde aanslagen op de middeninkomens. Dat zijn problemen die met geld op te lossen zijn. En dat geld is er ook. Deze natie bulkt ervan. Genoeg om al deze problemen met puur goud te beleggen. Maar om één of andere reden mag het niet, kan het niet, of gunnen de heren elkaar de voor de hand liggende oplossing niet. Waarom eigenlijk niet?
Luisteren we naar hen zelf, dan gaat het over zekerheid bieden. Zekerheid voor woningbezitters en gepensioneerden, waarom er juist niet getornd mag worden aan de hypotheekrenteaftrek, of het belastingstelsel voor bejaarden. Maar gaat het ook over zekerheid voor jongeren, die ook graag in een huis willen wonen en die in de toekomst aanspraak willen maken op een welvaartsvaste AOW. Wat voor Bos weer een reden is om de gewraakte hypotheekrenteaftrek en de ’bejaardenbelasting’ juist wel ter discussie te stellen. Zelfs de zorg blijkt aan deze wurggreep niet te ontkomen. Zo denkt Balkenende daar geweldige efficiencybezuinigingen te kunnen boeken, waarvan hij de opbrengst hard nodig heeft voor eerdergenoemde zekerheden. Bos is daar op zichzelf natuurlijk niet tegen, maar vreest weer dat met deze efficiency de stopwatchcultuur wordt opgevoerd. Wat Balkenende ook niet wil.
En zo draaien de heren eindeloos in kringetjes rond. En dat terwijl het niet nodig is als zij de ruimte zouden benutten, die er wel degelijk is als de inkomens in Nederland eerlijker verdeeld worden. Als de mensen die het goed hebben, bereid zijn een deel van hun jaarlijks groeiende welvaart af te staan aan mensen die het minder goed hebben. Die ruimte is er echter niet omdat de inkomensverschillen van jaar op jaar juist groter worden, zoals in de meeste Westerse landen. Dat proces lijkt ook moeilijk te stoppen. Dat bleek ook wel toen Bos (net als tijdens de algemene beschouwingen) Balkenende tevergeefs uitdaagde één voorbeeld te noemen, waarin hij van de rijken een offer heeft gevraagd als bijdrage aan de door beide partijen gewenste zekerheden.
Jammer, dat het debat op dit punt stokte. Een gemiste kans ook, want hierin openbaart zich een fundamenteel verschil in visie: hoeveel mag je van de sterken, de rijken vragen om de minder bedeelden tegemoet te komen? Zijn zij de trekpaarden van de economie, die je niet teveel mag afremmen, in het belang ook van de minder bedeelden? En klopt het ook dat de kanslozen, nog kanslozer worden als je ze teveel pampert? Dreigt het gevaar van een armoedeval? Met die vragen zijn we terug bij het debat dat in de jaren tachtig en negentig gevoerd is. Culminerend in de krasse uitspraak van VVD- leider Bolkestein dat hij de warmte van een baan verkiest boven de kilte van een uitkering.
Eerlijk gezegd dacht ik dat we dit debat royaal achter ons gelaten hadden. Maar tot mijn stomme verbazing blijkt het opnieuw de politieke agenda te domineren. Een echte verklaring heb ik er niet voor. Het lijkt me dat er sprake is van een terugval op oude posities, omdat partijen de nieuwe uitdagingen niet echt onder ogen willen of durven zien. Die liggen op het terrein van het onderwijs, het milieu en ja, nog altijd de integratie. Dat zijn niet de makkelijkste onderwerpen, omdat het over meer gaat dan geld alleen. Daarvoor is een cultuuromslag nodig. En politici die bereid zijn hun nek uit te steken. Onder die omstandigheden is een terugval op oude posities wel zo makkelijk.
Meer over
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten