Nederland kreeg in de Jaren-80 echter te maken met eerst stagnatie, en daarna een zeer langzaam, maar gestaag dalende positie op de Internationale Ranglijsten. Als u het mij vraagt werd dat veroorzaakt door: 1) de Politiek in Nederland die Sportsponsoring (waar het Nederlandse Basketball met gemak koploper in was in Nederland!) beknotte, 2) toegenomen concurrentie op de Sponsoringsmarkt voor Sporten, 3) gebrek aan Fundament onder een veel te steile top (o.a. kunstmatig opgekrikt door de import van vele 'Nederlandse Amerikanen', iets wat sindsdien ook veel moeilijker is geworden in het xenofobische politieke klimaat, c.q. te zwakke opleiding van Jong Talent tot 'Echte Toppers op Internationaal Niveau, en 4) Interne Verdeeldheid waarin teveel personen/organisatie-delen het korte termijn eigenbelang lieten prevaleren boven het Lange Termijn Doel voor het Nederlandse Basketball.
Rond de Millennium-wende was het Nederlandse Basketball echter toch weer aan een voorzichtige opmars bezig; het niveau van met name het Club-basketball bij de Heren steeg per jaar behoorlijk. Een ontwikkeling die met de Crisis van 2008 abrupt eindigde.
Er zijn dus (hele goede) Spelers die slechts neergang hebben meegemaakt, of wel opgang, maar in een tijd waarin de salarissen en de bijbehorende 'glamour' nog zeer beperkt waren. Die spelers hebben dus slechts Nationaal wat eer en roem gekregen, maar niet op het niveau waar ze eigenlijk behoorden. Marcel Huijbens is daarvan het meest duidelijke voorbeeld: een Fantastische Speler, een lange carrière, maar weinig 'ECHTE ROEM'. Maar er zijn meer goede spelers die verre van de eer en waardering hebben gekregen van wat ze eigenlijk verdienen. Daniel 'Chip' Jones nam pas officieel afscheid van de Eredivisie. Hij hoort zowel als Speler, maar ook als Persoon, wat mij betreft, tot het rijtje 'Toppers in het Nederlandse Basketball'!
Het volgende artikel komt van iBasketball/Jacob Bergsma:
Afscheid Chip Jones uit Rotterdam
20/01/2014 Door: Jacob Bergsma
Van Daniël Jones – we noemen hem Chip – werd afgelopen zaterdag afscheid genomen in Rotterdam. Of beter gezegd: er werd afscheid genomen van zijn langdurige eredivisiecarrière. Jones besloot voor de start van het huidige seizoen dat zijn maatschappelijke carrière en zijn kinderen in zijn leven een hogere prioriteit verdienden. Hij speelde in de eredivisie voor Den Helder, Werkendam, Den Bosch, Bergen op Zoom en Rotterdam en won twee keer de NBB Beker.
Chip Jones speelde 41 wedstrijden voor de nationale A-selectie. Hij debuteerde op 19 november 2000 onder Maarten van Gent in de wedstrijd tegen België. In zijn interlandcarrière maakte Jones 164 punten. Zijn hoogste score was 13.
Bovendien was Jones zeer succesvol in het 3 tegen 3 circuit. Hij won meerdere keren de dunk contest bij een groot evenement en was in 2011 Nederlands kampioen streetball.
Op de site ‘Dichtbij’(van de hand van Fons Simons) verscheen vandaag een eerbetoon aan de basketballloopbaan van Chip Jones. Met een onder andere fraaie terugblik op een kampioenschap van lang geleden.
En Sander de Jong tipt deze video van Chip Jones:
(Overigens kennen de commentaroren bij dut fragment hun klassieken niet; natuurlijk gebeuren dit soort dingen vaker, en echt niet alleen bij 'Kadetten-3'...ik neem toch aan dat een oude rot als Bill Pijl bij nadere overdenking ook nog wel weet dat er ooit (ik meen in Enschede) een Amerikaan vanuit de jumpball zich omdraaide richting de verkeerde basket en een rush en superdunk in eigen basket maakte!? Het gebeurt echt wel vaker, helaas voor Daniel betrof het hier een topwedstrijd met veel publiek en Live-TV; dan gaat het 'nieuws' sneller rond, en blijft het langer hangen...(AD)).
Jones toont naast talent voor basketball ook sociale betrokkenheid. Hij was boegbeeld voor maatschappelijke campagnes en gaf met name in het Rotterdamse vele clinics aan kinderen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten