DBL / LANDSTEDE ZWOLLE / TRIEST NIEUWS: Afscheid van Kenrick Zondervan - 'Zondervan: ‘Het is een gedwongen besluit’ '

Altijd weer triest; een hard werkende speler raakt zwaar geblesseerd, vecht zich terug via een langdurige en zware revalidatie, is net weer aan spelen toe...en dan gebeurt het weer.

Het gebeurde bij Landstede Zwolle tijdens een Play-Off wedstrijd in Den Bosch Kenrick Zondervan. Sam Jones toen nog coach bij SPM Shoeters stond er dichtbij, en vertelde me na de wedstrijd al "...dat het er erg slecht uitzag..."

Het was niet de laatste wedstrijd waarin Zondervan op het veld stond, volgens mij maakte hij nog zeer beperkt minuten in de Finales tegen Donar Groningen, maar of dat verstandig was, of puur symbolisch, of een kwestie van 'Mind over Body', dat is mij niet bekend.

Maar nu valt dus het doek voor de oorspronkelijke Leidenaar, die vijf jaar voor Zwolle speelde...


Het originele bericht (met foto's e.a. zaken) van Sportief Zwolle -en natuurlijk veel meer Zwols Sportnieuws vind je   ---  Hier  ---

Zondervan: ‘Het is een gedwongen besluit’

Gepubliceerd op vrijdag 2 september 2016 om 11:54

Kenrick Zondervan was vijf jaar lang speler van Landstede Basketbal. Hij vervulde in het team een belangrijke rol, maar nu staat hij plots niet meer op het veld. Een blessure betekende het einde van zijn loopbaan, waardoor de voorbereiding op het nieuwe seizoen zonder Zondervan is begonnen. “Ik neem afscheid van iets waar ik helemaal geen afscheid van wil nemen”, zegt hij.

© André Rump

Het was mentaal een bijzonder zwaar jaar voor Kenrick Zondervan. Terwijl Landstede Basketbal afgelopen seizoen de ene na de andere tegenstander over de knie legde, keek de center veel vanaf de zijkant toe. Het begon al tijdens de voorbereiding, waarin hij wederom een schouderblessure opliep. Na de jaarwisseling keerde Zondervan terug, maar het seizoen uitspelen lukte niet. In het eerste play-offduel met Donar viel hij opnieuw uit, door diezelfde schouder. Einde seizoen en zelfs einde loopbaan, zo bleek later. “Het lichaam laat het niet meer toe”, begint een teleurgestelde Zondervan. “De schouder wil niet meer. Het was eenzelfde soort seizoen geworden en dat is mentaal heel erg zwaar. Het is een gedwongen besluit geweest.”
Terwijl het team zich dus klaarmaakt voor weer een nieuw avontuur, richt Zondervan zich op andere dingen. Hoeveel tegenzin er ook in zijn lichaam zit, de Zwollenaar moet verder. “Van de week zag ik ze voor het eerst trainen en dan doet het wel pijn hoor. Ik had daar graag nog deel van uitgemaakt, want ik had het ook echt naar mijn zin. De schade is alleen te groot.” Inmiddels is Zondervan zich aan het oriënteren hoe hij de rest van zijn leven in gaat vullen. Over twee jaar heeft hij de Calo op het Windesheim afgerond en hoopt hij les te gaan geven. “Ik denk er ook over na om te gaan coachen. Op dit moment doe ik al kracht- en hersteltraining binnen de Basketball Academy, zo blijf ik toch betrokken. Dat wil ik ook, want Zwolle is mijn club geworden.”

© André Rump

Met het afscheid van Zondervan komt er een einde aan een bewogen loopbaan. De center speelde in de Verenigde Staten, het beloofde basketballand. Maar ook in Griekenland en Frankrijk. “En op het hoogste niveau in Nederland, daar ben ik ook heel trots op. Ik heb een goede carrière gehad, op een hoog niveau gespeeld. Het was een hele mooie beleving van de sport.” Ook op zijn tijd in Zwolle kijkt Zondervan met een bijzonder gevoel terug. “Ik heb een mooie periode gehad. We hebben met het team veel vooruitgang geboekt en daar heb ik zelf ook een aardig aandeel in gehad. Daarbij wil ik ook de supporters bedanken voor hun steun. Ik ben hier hartstikke goed ontvangen en heb altijd met veel plezier voor ze gespeeld.”
De supporters zijn alleen nog niet van Zondervan af. Speelde hij eerder nog om het publiek te vermaken, gaat hij zich nu af en toe 'gewoon' tussen de Zwolse aanhang begeven. “Ik blijf het team zeker volgen. Ik blijf ook gewoon in Zwolle wonen, dus zal ook zeker weten wat wedstrijden gaan bezoeken. Landstede is mijn club, dus ze kunnen op mijn steun rekenen.”