Erik Braal: 'Dan hoor je dat gemor en ik vind dat jammer'; - RTV Noord
Nieuwe samenvatting&Interview-quotes:
Reacties na Donar - BC Enisey - RTV Noord
 |
| Foto overgenomen van Eric Boorsma |
De Russische Coach, zijn Tolk en Speler Valeri Zavoruev -die ik ooit als MU16-uitblinker voor Rusland een wedstrijd of vier op een EK zag spelen- zagen dat anders; het is juist Groningen en Nederland, dat voor hen een uitzonderlijk Westelijk gesitueerde wedstrijd was, met iets als een heuse Jetlag tot gevolg. Het eerste wat de coach via zijn tolk liet weten, was dan ook dat het voor zijn spelers een moeilijke wedstrijd was; het was inmiddels immers -naar hun klok- 2AM in de nacht...
Na ook nog iets te hebben gezegd over het feit dat hij Donar een erg goed team vond -zulke dingen zeggen vrijwel alle coaches op deze soort Persconferenties over hun tegenstander, maar in dit geval vond ik dat Donar het compliment zeker verdiende!- werd hem door Hink Jan Apotheker ook gevraagd wat hij van de ambiance in Martini Plaza en het Publiek vond. Ook daarover was hij -volgens de Tolk- zeer lovend, hetgeen verder werd toegelicht toen op Zavoruez een variant op die vraag beantwoordde. Hij zei dat ze Thuis gewend waren aan 500-1000 toeschouwers, en dat die pas geluid gingen maken als er fraaie staaltjes basketball werden vertoond. De Groningers -zo wilde hij maar zeggen- vuurden hun team echt aan, en dat was voor de tegenstander -zeker na afloop van een gewonnen wedstrijd- ook best leuk.
Meestal stel ik -zeker als niemand anders in de zaal dat doet- wel een of meer vragen tijdens dit soort Persconferenties, maar deze keer vond ik dat niet echt nodig. De reden was dat Apotheker en Coach Erik Braal deels al verwoordden wat ik eventueel aan zou kunnen willen kaarten.
Ten eerste zei Braal dat hij juist teleurgesteld was in de steun die zijn team van de Thuisfans had ondervonden. Ik begreep dat wel; in de voorgaande Europese wedstrijd waarbij ik aanwezig was -die tegen het Hongaarse Kormend- was ik wel positief verrast door de enthousiaste steun voor Donar, nu was deze duidelijk minder en kwam ze ook te laat. Ik ben er niet van overtuigd dat het met een wel kolkende zaal gelukt zou zijn om het oerdegelijk spelende en super afwerkende 'Enis' te verslaan, maar ik had graag gezien dat ze meer gedwongen waren tot het gaatje te gaan als dat nu het geval was. De laatste twee-en-een-halve minuut ging het publiek als een man achter hun Donar staan, maar om in die korte tijd nog te stunten...daarvoor was deze Russische ploeg -ook zonder hun beste Lange Man, naar verluid een van de beste in Europa!- gewoon te sterk en te ervaren.
Maar daarmee had de in Groningen toch inmiddels erg succesvolle Coach Erik Braal zijn hart nog niet helemaal gelucht...
Hij was zichtbaar geïrriteerd door wat er vlak voor tijd gebeurde. Ik zat er zelf te ver vandaan, of was met andere dingen bezig, maar volgens hem werd hij -toen hij acht seconden voor tijd, zonder nog kans op winst te hebben, een Time-out nam- uitgefloten werd door een deel van het publiek. En dat was, voegde hij eraan toe, niet voor het eerst.
Laat ik, voor ik daar op in ga, een anekdote vertellen; eentje uit een veel langere reeks keren dat ik zoiets meemaakte. Ik heb hetzelfde zelfs in Nederland weleens zien gebeuren, maar deze kwam direct bij mij op na de opmerkingen van Braal.
Het gebeurde op het MU16-EK -oude stijl, met 12 landen dus- in 2001 in Riga, Estland.
We hadden de Halve Finale-avond bereikt en de eerste van de twee -Rusland vs. Spanje- was zo goed als afgelopen. Rusland was -ondanks de aanwezigheid bij Spanje van spelers als 'Rudy' Fernandez en Marc Gasol- duidelijk het sterkere en betere team en de wedstrijd was beslist. Het geval wilde dat op de plek waar ik meestal zat, zich ook iedere wedstrijd van Spanje een groep Spaanse ouders en andere fans verzamelde. Deze ouders gingen -nog redelijk binnen het betamelijke, maar toch- volkomen door het lint toen de Russische Coach Boris Livanov -die ik zeer hoog had (en heb) zitten, vlak voor tijd een Time-out nam. Ik vond het compleet begrijpelijk; voor de Rus was de Finale van de volgende dag al begonnen, hij wilde een Time-out om een speciale situatie met zijn spelers te bespreken en in een echte wedstrijd te proberen. De volgende dag wachtte hen immers een Finale tegen het supersterke Joegoslavië, dan wel met het zowat thuis-spelende Litouwen. Ik heb de coach er later nog expliciet naar gevraagd; dat was voor hem de enige reden om te handelen als hij deed. De Spanjaarden echter, waren er volledig van overtuigd dat Livanov het alleen maar deed om Spanje extra te vernederen...cultuurverschillen!
Na afloop van de Persconferentie sprak ik nog even met Erik Braal, en hij sputterde nog steeds...toen ik hem vroeg zichzelf nader te duiden, zei hij: “Ik doe gewoon mijn werk; het puntenverschil van deze wedstrijd kan later in deze groep nog heel belangrijk worden...dus ik zou mijn werk slecht doen, als ik niet alles zou proberen om de nederlaag zo klein mogelijk zou proberen te houden. En dan word ik uitgefloten door (een deel van) ons eigen publiek!?” Toen Mannus Etten en ik het wat relativeerden in de trend van “...ze snappen gewoon niet waarom je dat doet...” en “...Basketball is gewoon een hele moeilijke sport, die bijvoorbeeld in Amerika wel, maar in Nederland niet -of in ieder geval te weinig en/of op een ontoereikende manier- wordt uitgelegd...” was zijn antwoord: “Dan doen jullie je werk niet goed!”
Een beetje kort door de bocht; ik zou zelf heel graag de gelegenheid en de middelen krijgen om onze sport meer en beter aan 'het Grote Publiek' uit te leggen, denk zelfs dat ik dat toch al erg veel probeer te doen, soms ten koste van mezelf -maar dat terzijde- maar ik begreep Coach Braal natuurlijk wel. Bij deze dus!
Een ander punt op het gebied van het Groningse Publiek dat ik toch niet helemaal begrijp: ja, er was deze keer alweer meer publiek dan de vorige keren dat ik Europees Basketball kwam kijken in Groningen. En ja, ik weet -en probeer dat ook regelmatig in mijn stukjes uit te venten- dat er heel veel landen in Europa zijn die minstens net zo goed zijn als Nederland -vaak zelfs beter, en niet de minsten; Rusland dus bijvoorbeeld- waar lang niet zoveel publiek op Basketball afkomt als in Nederland; Groningen, vaak ook Den Bosch, en zeker Leiden, springen er voor Europese tegenstanders die veel slechter gewend zijn duidelijk bovenuit!
En juist in Groningen zit de groei er -nu eindelijk na vele, vele jaren!- wel in. Maar toch even deze vermanende opmerking van uw grijzende scribent: “Groningers -voor zover jullie er tegen BC Enisey niet bij waren- realiseer jezelf wel dat jullie een hele mooie wedstrijd hebben gemist, en een gelegenheid om nu eens echt in levende lijve te zien hoe een groot Europees Clubteam eruit ziet en speelt; dit was (ik begon ermee) een van de -zo niet De Beste- tegenstander die jullie in Martiniplaza in 2016-2017 kunnen zien!
Winnen is belangrijk, maar om bijvoorbeeld uiteindelijk te gaan winnen, heb je juist deze sterkere tegenstanders nodig! En ik wil juist graag die hele goede buitenlandse teams zien, en als het Nederlandse team zo'n wedstrijd dan verliest...'so be it', zeker als ze hun huid duur verkocht hebben!”
Er is nu een wedstrijd gespeeld van de zes in deze Tweede Groepsfase; er blijven er dus nog vijf -waarvan twee Thuis- over.
Ik zeg dan: (ver-)koop die twee wedstrijden -tegen Benfica en Lukoil- uit, en doe er alles voor om het team ook deze ronde weer door te slepen...wellicht dat BC Enisey dan uiteindelijk toch niet de sterkste en mooiste tegenstander van het seizoen 2016-2017 zal blijken te zijn...
AART DEKKER
Mannus Etten schrijft in zijn verslag ook -in iets andere bewoordingen- over dit onderwerp op de DBL-site: --- Hier ---
Hink Jan Apotheker levert de beelden via Twitter: --- Hier ---
Voor onze eigen ambitieuze jeugdspelers wijs ik nog even op het laatste antwoord van de Persconferentie van Valeri Zavoruev; hij heeft het daar over professionaliteit, altijd de moeite waard....
Ook op Donar-TV komt e.e.a. aan de orde in Interviews met o.a. Arvin Slagter en Erik Braal:
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten