Zag deze week de wel erg Amerikaanse film Still Alice over de slimme mevrouw die op jonge leeftijd getroffen wordt door de ziekte van Alzheimer en moest in de bioscoop de hele tijd aan die arme René Leegte denken. Dat is die VVD’er die vergeten was om een obscuur doch lucratief schnabbeltje op te geven en die daarom deze week uit de Kamer is geflikkerd.
In de film zie je een magistrale Julianne Moore meedogenloos aftakelen en langzaam maar onzeker totaal de weg kwijtraken. Dat heet decorumverlies. Weer kwam René langs. Nu hard schreeuwend in zijn mobieltje dat minister Kamp en de VVD de door de aardbevingen getroffen Groningers moedwillig naaiden om nog zoveel mogelijk gas uit de grond te kunnen pompen. En dit alles in een volle trein. Ja, het is een verschrikkelijke ziekte.
Toen hadden er bij de VVD-top natuurlijk al alarmbellen moeten gaan rinkelen, maar daar hadden ze op dat moment andere dingen aan hun hoofd. Ivo Opstelten, Jos van Rey, Fredje Teeven, Rob Bats, Mark Verheijen plus de volstrekt mesjogge hypotheeksjoemelaar Johan Houwers, die rond die tijd aankondigde dat hij terug wilde keren in het parlement. Inmiddels is dat deze week gebeurd. Rond datzelfde moment werd bekend dat de failliete ex-advocaat Brammetje Moszkowicz waarschijnlijk de politiek in gaat en tot de partij van twee tweedehands PVV’ers zal toetreden. Dat kan in de toekomst hoogstaande confrontaties opleveren. Zeker als die debatten ook nog eens geleid worden door dat knettergekke warhoofd Anouchka van Miltenburg. Daar krijgen de cabaretiers en columnisten het druk mee.
Maar René Leegte kon dus opzouten en de lieverd zal blij zijn geweest dat zijn gênante vertrek door heel veel ander nieuws werd overschaduwd. Allereerst door de zusjes Holleeder die samen met de ex van hun broertje een boekje over hem opendeden. Denk dat journalist Twan Huys, het begenadigde zangwonder Lange Frans en de hoofdredacteur van het naar adem happende Nieuwe Revu alle drie blij zijn dat ze überhaupt nog leven. Daarna kwam het nieuws over de Duitse kamikazepiloot, die onlangs de landing van zijn Airbus een beetje vroeg inzette en 149 onschuldige mensen krijsend van angst mee de dood introk. Ik hoorde dit radeloze nieuws op Schiphol. Een uurtje voor ik in een vliegtuig naar Lyon stapte. Voor de zekerheid ben ik vlak voor het opstijgen even langs de gezagvoerder en zijn assistent gegaan en heb ik de heren opgemonterd met een kleine conference. Ik wilde ze zo vrolijk mogelijk laten vertrekken. Geen enkel risico.
Wat ik ze verteld heb? Ik heb ze de nogal geestige open brief van een drie jaar geleden bij Wolters Kluwer ontslagen journalist voorgelezen. Die stond in de Volkskrant. Er moest bezuinigd worden en daarom werd hij toen door bestuursvoorzitter Nancy McKinstry ontslagen. Heel deemoedig vraagt de werkloze man, die zo goed als zeker niet meer aan de bak komt, nu om 1 procent van haar salaris van afgelopen jaar. Dat is slechts 127.000 euro. Nee, niet het salaris van Nancy, maar die eventuele ene procent. Met een ton gaat hij trouwens ook akkoord. Nancy pakte inderdaad 12,7 miljoen euro. De baas van Reed Elsevier nam trouwens 20 miljoen uit de bedrijfsruif, maar dit terzijde.
Ik werd door de piloten beloond met een turbulentieloze vlucht en een hele zachte landing, waarna ik voor het eerst van mijn leven zo’n burgerlijk charterapplausje inzette.
Tijdens die vlucht las ik dat na V&D nu ook de Hema bij zijn huisbazen over huurverlaging gaat lopen zeiken. Waarom? Er zijn bij die worstverkopers toch jaren vieze, vette winsten gedraaid, dus er is toch wel ergens een potje? Of is al dat geld opgebonust en moeten ze binnenkort ook bij hun personeel gaan bedelen? Vroeg me ook af wat er gebeurt als V&D ooit weer winst maakt? Krijgt het gekorte personeel dan een diamanten handdruk of strijkt een vrome Dreesmann als bestuursvoorzitter een slordige 12,7 miljoen op? Al deze sombere berichten waren prachtige bliksemafleiders waardoor de VVD-nitwit René Leegte met stille trom dacht te kunnen vertrekken. Nieuws waar ik zo godvergeten depressief van word dat ik toe ben aan vakantie. Een lang weekend Jemen bijvoorbeeld. Zeker nu Lex & Max op Koningsdag ook nog eens stoppen met het traditionele pleepotten gooien en kanarieknijpen. Waar leef ik nog voor? Het is maar goed dat ik geen vliegbrevet heb.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten