Cartoon = Cover Jaarverslag Dopingautoriteit |
CITAAT(NRC Sport, 27 september 2018, Annemiek van Vleuten: 'Ik ging dood aan de finish'):
"Glunderend keek Annemiek van Vleuten in de camera van de NOS. Nee, een fijn begin van de dag was het zeker niet geweest. „Ik viel flauw bij de dopingcontrole”, zei ze. De betreffende medewerker zocht met de naald naar de ader, het volgende moment lag Van Vleuten op de grond. Maar gelukkig was dat om acht uur ’s ochtends en had de favoriete voor de WK tijdrijden genoeg tijd om weer tot zichzelf te komen„Ik heb Boer zoekt Vrouw gekeken.” Daarna had ze zich zoals normaal voorbereid op de race tegen de klok over 27,8 kilometer. En achtenhalf uur nadat ze was flauwgevallen, prolongeerde Van Vleuten (35) op superieure wijze haar wereldtitel. „In het wielrennen moet je met alle situaties kunnen omgaan.” "
SHARTIE AART DEKKER
Flauwvallen bij een Dopingcontrole voor een WK? Van de Ratten Besnuffeld!
Begrijp me niet verkeerd; ik ben niet voor Dopinggebruik. Ik ben volledig voor eerlijke sport, en ik snap ook best dat je -als er regels zijn, en die wilt handhaven- moet controleren op Doping.Maar sinds ik voor de eerste keer in de staf zat van de Orange Lions, en er een onaangekondigde Dopingcontrole plaatsvond, ben ik na gaan denken over het Thema Doping en het facet Dopingcontrole in het bijzonder. Mijn serieuze twijfels werden in de jaren daarna -toen ik ABC Amsterdam vrij intensief en van vrij dichtbij volgde, en dan heb ik het nog niet eens over de Dopingaffaire die het Nederlandse Basketball op zijn grondvesten deed daveren -die aangaande Orien Greene- maar al de jaren ervoor, met name een paar keer dat de geblesseerde CHris McGutrie meerdere malen in korte tijd, 's avonds laat na midweekse wedstrijden naar de controle moest. Toen dacht ik: "Controles? OK. Maar hier kan je echt serieuze vraagtekens zetten bij het nut ervan, maar al helemaal met de mate van ingrijpendheid voor de betreffende sporters." En ook daarna heb ik het vele malen gezien; Basketballers die 's avonds laat, vaak op een zware Internationale Uittrip, moeten plassen, dat lukt vaak niet binnen een redelijke termijn, en dan zit zo'n speler daar zo maar een uur, in het slechtste geval uren in een verlaten sporthal, terwijl hij/zij dan eigenlijk moet eten en rusten, want niet zelden moet er de volgende dag voor dag en dauw ontbeten worden, en wordt de reis naar huis gemaakt, met vaak een dag, of twee, drie, alweer de volgende wedstrijd.
De controle is buiten proporties ingrijpend voor de speler, soms zelfs voor het hele team, terwijl Basketball niet niet direct een sport is waar Dopinggebruik op grote schaal voorkomt, en als er al eens iemand wordt 'gepakt', dan is dat in gevallen waar er 1) of een bijzonder verhaal aan plakt -dat overkwam bijvoorbeeld Ex-International Francisco de Miranda, of 2) het gaat bijvoorbeeld over Cannabisgebruik, iets dat ik afwijs, maar dat volgens mij niet door onafhankelijke Dopinginstanties zou moeten worden bestreden, maar door en ten behoeve van de Clubs/Werkgevers van die spelers.
En dan nu het bovenstaande voorval: een Topsportster -bij een gedoodverfde Kampioenskadidate voor de Wereldtitel zelfs- wordt dus blijkbaar bloed geprikt voor de wedstrijd, en dan niet een klein druppeltje uit een vinger -en dat vind ik al behoorlijk invasief-, nee; in een ader, en daar gaat iets mis en de Sporter gaat knock-out.
Dat gaat mij echt veel te ver! Ik vind het van de ratten besnuffeld, en verbaas me erover dat de betreffende sporters -in een loeizware, risicovolle sport- dit allemaal maar 'als normaal; het hoort erbij' accepteren. Ik als verre buitenstaander kan daar boos over worden; ik vind dat het niet kan op deze manier...
AART DEKKER
Waarom?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten