Marnix Lamers en ik gaan ver terug; hij heeft voor mijn Stichting Promotie Haags Basketball(PHBB) gewerkt -en deed dat uitstekend- was ook als vrijwilliger vaak betrokken bij evenementen en de club die ik organiseerde(TTD). Ik kan me eigenlijk niet eens meer zo goed herinneren hoe wij ooit met elkaar in contact kwamen...zo lang geleden dus..! Er zijn perioden geweest waarin we op dagelijkse basis superintensief samen bezig waren, er zijn ook intermezzo's geweest waarin we jaren er weinig contact hadden. Maar het meest typerend was misschien wel dat een gemeenschappelijke kennis stelde dat we 'op zijn minst geestverwanten waren', ik denk dat ze gelijk had. We spraken elkaar het laatste jaar enkele malen, Marnix deed niet heel veel met Baasketball de laatste tijd. Hij kwam naar Almere voor Oranje tegen Kroatië, en kwam mij met enthousiast vuur uit zijn ogen spuitend gedag zeggen op 'de Perstribune' na afloop. Dat Marnix een uitstekende schrijver was wist ik allang, dat hij erg veel weet en gedachten en ideeën over Basketball heeft ook, dus dat hij een hele goede Columnist zou kunnen zijn had ik kunnen bedenken. Ik heb het hem echter nooit gevraagd, of zelfs maar gesuggereerd. Toen hij mij een 'CC' stuurde van zijn email waarmee hij zijn diensten aanbood aan iBasketball-Trekker Arie int Veld, was ik dan ook blij verrast. Ik hoop binnen korte tijd velen met mij!
En dan nu een korte reactie -hij vraagt erom- op onderstaande iBasketball-Column(nummer-2).
En dat naar aanleiding van dit fragment:
"Maar 1 ding moet me van het hart: ik snap niet dat voetbal zó populair is. Als ik echt puur naar het spelletje kijk, zo sec en neutraal mogelijk, dan vind ik het wel aardig – en niet meer dan dat. Ik meen te zien dat de vele spelers dat niet helemaal doorhebben. Is dit een projectie van mij? Het is volgens mij ook in grote mate gemakzucht. Niet uit je comfort-zone willen komen."
Ik begrijp je Marnix; zou zomaar iets vergelijkbaars kunnen zeggen. Maar dat doe ik niet, want de jaren hebben bij mij tot het volgende inzicht geleid:
Toen ik begon te basketballen, halverwege de jaren '70, en best nog een tijd daarna, was basketball in Nederland, maar ik denk ook elders in Europa, misschien wel wereldwijd -ik twijfel er alleen een beetje aan of het ook in dezelfde mate gold voor het Amerikaanse Basketball- een Elitesport. In de Orange Lions van Toen, speelden vooral heel veel mensen die gestudeerd hadden -of dat nog steeds deden; sommigen waren hun hele actieve spelerscarrière lang student, enkelen misschien zelfs nog lang daarna, en dan bedoel ik niet alleen Ton Boot die bleef studeren tot zo ongeveer zijn pensioengerechtigde leeftijd! Dokters, advocaten, architecten, leraren met een Universitaire- of HBO-graad, directeuren, succesvolle zakenlieden, die soort mensen. Vaak Intellectuelen dus. Basketball was toen al niet het simpelste spelletje, maar is sindsdien vele malen sneller -dus moeilijker te doorzien- en ingewikkelder -wat betreft spelregels- geworden. Ooit zat ik in de USA, ergens aan de Oostkust -ik geloof dat het New York was- 's avonds laat in een trein. Ineens liep die trein op een station -ik was al een lange dag onderweg, en best moe- vol met IJshockey-fans, ik meen van de Rangers. En het kwam heel stevig binnen, dat dat een ander publiek was dan het Basketballpubliek. Ik zie ook wel een verschil als ik bijvoorbeeld eens Volleyball ga kijken, of als ik met Veldhocky-mensen in aanraking kom -dat is ook niet identiek aan het Basketball-publiek, maar het verschil is beduidend minder verschillend dan tussen Basketball en IJshockey of 'ons Voetbal'.
Een tweede voorbeeld: ik had een oom die woonde in de buurt van Den Bosch. Ik nam hem indertijd -de Grote Tijd van het Bossche Basketball- weleens mee naar een Europacup-wedstrijd. Dat vond hij toen leuk. Voordat hij enkelen jaren geleden -nog steeds relatief jong en vitaal, hij sportte zelfs nog steeds- de dag nadat hij in de Bossche Broek had gewandeld, en die leuke dag had afgesloten meteen Bossche Bol -ik hoop maar dat er van enige correlatie sprake is!- plotseling overleed. In de jaren daaraan voorafgaand had ik hem regelmatig uitgenodigd weer eens mee te gaan naar de Maaspoort. Het was een intelligente man, een succesvolle ondernemer geweest. Maar hij wees die uitnodigingen steevast af, terwijl hij zo'n beetje alle sport die er op TV kwam volgde. Zijn argument? "Ik snap dat Basketball niet meer; als het op TV komt kijk ik echt wel, maar dan gebeurt er teveel dat ik niet kan volgen. Ik ga niet mee." Als ik hem voor Tennis of Voetbal zou hebben uitgenodigd zou hij direct uit zijn stoel gesprongen zijn...
Waarmee ik maar wil betogen: Basketball is absoluut de mooiste teamsport die er bestaat. Voor 'ons'. Wij zijn meegegroeid met het Basketball. Zien de fantastisch in beeld gebrachte en van allerlei technische snufjes voorziene Amerikaanse, en soms ook Europese en andere Internationale wedstrijden. Met vaak een of meerdere Experts die als Co-commentatoren van alles uitleggen. Bij Nederlandse basketball-uitzendingen -en daarmee wil ik echt de inspanningen van ZiggoSport en de NOS niet negatief wegzetten- is dat veel minder het geval. Al wil ik benadrukken dat vooral Geert Hammink juist dat fantastisch doet -en hij niet alleen-, en de kleine harde kern van commentatoren echt niet zit te poedelen . Er zijn er meerdere die uiterst professioneel en goed voorbereid aan hun klussen beginnen, en vakmatig helemaal uiterst bekwaam zijn -en nee, dit is geen Wim Kan-cynisme van een grijsAart; dat meen ik oprecht.
Maar -laat ik Hammink even als voorbeeld nemen- Geert kan niet a la Jan van Halst op zijn tablet, met de juiste softwarematige ondersteuning, zaken uitlichten, lijnen trekken, zelf beeld stilzetten, vertraagd voor- en achteruit spelen. En hoe goed hij -maar wie dan ook ook- verbaal alles in de strijd brengt; dat verbale heeft zijn beperkingen, teveel om een ingewikkelde sport als Basketball zo maar even voor het grote sportpubliek in Nederland opstoten in de vaart der volkeren.
Basketball is moeilijk. Misschien wel te moeilijk voor een deel van het in Nederland door de voetbalobsessie misschien wel een beetje lui, gemaakzuchtig en ingebeeld gemaakt publiek.
Kan dat veranderen? Ja!
Ik denk dat dat verandert als het Nederlandse Mannen Team -onze Orange Lions!- het zo goed gaan doen dat er een ECHTE Mediahype ontstaat. Minihypjes hebben we de laatste jaren al wel gezien, maar bij lang na niet genoeg voor een ECHTE HYPE! Denk Vrouwen Voetbal Oranje, denk 'Lange Mannen Volleyball', denk 'Meiden met een missie Handbal', Vrouwen-Volleyball, liefst op de Olympische Spelen. Dan gaat het gewoon wel gebeuren. Omdat er dan een 'Dit mag je niet misen!'-gevoel ontstaat, alle kranten, alle bladen, alle commerciëlen, erop duiken.
Betekent dat dat 'we' er 'dus' niets aan kunnen doen?
Nee, natuurlijk niet; er is altijd iets dat je kunt doen om in de goede richting te gaan. Sommige dingen kosten niet veel, en hebben best effect. Daar zou ik graag eens met mensen over willen delibereren.
Maar: 'Let's face it; Basketball is niet (zomaar) voor iedereen'.
Terwijl iedereen tenminste in de veronderstelling kan leven 'Voetbal te begrijpen'. Zo simplistisch is Topvoetbal vandaag de dag nu ook weer niet, maar simpele zielen kunnen wel in die veronderstelling leven... En dat is het verschil...
Goed, en nu moeten mensen die jouw (Marnix's) Column nog niet op ibasketball hebben gelezen 'the Real Thing' dus nog moeten consumeren...
Reageren, ook op mijn reactie? Graag!
Groeten,
AART DEKKER
‘De NBA is the league of the future’,
dat horen we als basketballfans natuurlijk graag!Helemaal van mr. Skyhook zelf. The Legend. 20 jaar Buck en Laker geweest, speelde als prof tot zijn 42e. Zo beschaafd, zo in tune met zichzelf. 2 meter 18 aan techniek, inzicht, finesse, beheersing, en toch ook een portie New York. Daar groeide hij op en was hij als puber al een fenomeen.
Skyhook
Kareem Abdul-Jabbar, de ‘nobele, krachtige dienaar’, hij dus, wierp menige skyhook raak. Het ‘hookshot’. Vaak genoeg ook met links. Op weg naar uiteindelijk ruim 38K aan punten in de NBA …
 |
| Manny Millan/Sports Illustrated |
Wie doet het nog? Een enkeling nog. Waarom? Is de skyhook niet cool of niet effectief? Hmmmm … kom op big guys and girls, gewoon oefenen!
League van de toekomst
De oude en wijze Kareem is fysiek duidelijk minder aan het worden. Dat raakt me als ik de foto’s nu zie. Hij heeft een vorm van kanker, maar zijn geest leeft nog volop. Hij zei in december: ‘De NBA is de league van de toekomst’. ‘De NBA heeft de NFL gepasseerd’. Woorden naar mijn hart.
Sport van de toekomst
We gaan even een Antetokounmpo-stap verder: ‘Basketball is the game of the future’. Want met de NBA voorop, kan onze hele sport profiteren. Hoewel voetbal een geduchte ‘concurrent’ is.
Hoe kwam The Big Fella op zijn stelling? Kijken we naar de VS, dan hebben de NFL en het honkbal het steeds moeilijker en heeft basketball het dus steeds gemakkelijker. Niet zo gek lijkt mij:
- In het American Football heb je een zuivere speeltijd van, niet schrikken – echt niet doen, ok?, 13 minuten. Hoeveel zei U? Basketball heeft er 40 of 48: ruim 3 tot bijna 4 keer zoveel.
- In het honkbal zal het vergelijkbaar zijn als ik die sport even snel analyseer. Eindeloos wachten op de pitch. Even rennen en weer wachten. Wie wil en kan er tegenwoordig nog ruim 3 uur in een stadion zitten, plus reistijd? Nog steeds hele hordes, maar reken maar dat het afneemt. En dat bezoekers tijdens de ‘ballgame’ ook hele andere dingen doen: kletsen, en uiteraard smart phone of tablet gebruiken.
- American Football is gestoeld op oerstrijd, landje pik. Gladiatoren die gaan vechten met elkaar. Dat is toch primitief? We groeien in bewustzijn en beschaving dus wat moet je daar nog mee?
- Bovendien, football brengt vele pittige blessures met zich mee: vooral contactblessures, soms zelfs verlammingen of blijvend hersenletsel. De cijfers spreken boekdelen. Welke ouder van een opgroeiend kind vindt deze sport dan nog echt leuk en verantwoord?
 |
| Neil Leifer / Sports Illustrated |
Kortom, niet meer van deze tijd. Dan basketball. Veel vriendelijker en verbindender dan American Football, en flitsender, en met meer (grotendeels continue) actie dan honkbal. Met herkenbare sterren. Honkbal heeft teveel wedstrijden in het seizoen, het football weer te weinig.
Er zijn uiteraard meer sporten in de VS. IJshockey is redelijk groot; te klein voor deze grote drie. Dat komt ook doordat vele delen van de VS te warm zijn ervoor. Soccer dan … heeft voet aan de grond gekregen, zeker bij de jeugd, maar is toch beduidend minder qua top. Andere sporten trekken niet voldoende continu de aandacht, zoals atletiek, zwemmen, worstelen, golf, boksen, autoracen et cetera.
NBA breidt uit
De NBA ondertussen, blijft uitbreiden. Activiteiten in China, Afrika, en onlangs officiële wedstrijden in Mexico City en Londen. Ze broeden zelfs op een competitie waar ploegen in Europa aan meedoen. Als het wedstrijdschema haalbaar was, zou het al lang gebeurd zijn. Boks dat maar ‘ns voor elkaar qua reizen – lastig. Dat is waar de NFL wél een voordeel heeft: omdat er veel minder wedstrijden zijn (1 x per week), is een ploeg uit Europa mee laten doen een stuk simpeler dan in de NBA.
Wind in de zeilen
Dan nog, basketball heeft de wind in de zeilen. Het niveau wereldwijd is sterk omhoog gegaan met veel spannende wedstrijden en hoogstaand spel, er is een Olympische discipline bijgekomen (3×3) en de belangstelling is groot. Basketballers komen vrij positief in het nieuws en zijn meestal prettige mensen. De NBA blijft vernieuwen: ze lanceerde het plan van The NBA Junior Championship: een heel groot internationaal toernooi voor U14. Zo gaat het maar door.
Kom, we nemen het op tegen Koning Voetbal!
Natuurlijk is voetbal nog koning, nummer 1. In Nederland helemaal, maar ook wereldwijd. Ik volg voetbal wekelijks als ik de verrichtingen van mijn zoon Emanuel (11) zie bij zijn clubje DEV in Doorn.
Ik moest als basketballer in hart en nieren wel even een knopje omzetten langs de voetballijnen, en ik doe dat graag voor hem. Maar 1 ding moet me van het hart: ik snap niet dat voetbal zó populair is. Als ik echt puur naar het spelletje kijk, zo sec en neutraal mogelijk, dan vind ik het wel aardig – en niet meer dan dat. Ik meen te zien dat de vele spelers dat niet helemaal doorhebben. Is dit een projectie van mij? Het is volgens mij ook in grote mate gemakzucht. Niet uit je comfort-zone willen komen. En als je als sport eenmaal massa/volume en dus een giga-infrastructuur hebt, dan is je positie lang ongenaakbaar. Maar zou het ons lukken? Basketball populairder maken? Ik zie dat dan niet als wedstrijd-die-we-moeten-winnen, maar als spelletje. Vanuit de intrinsieke kracht van basketball.
Basketball heeft het in zich
 |
| Website kareemabduljabbar_com |
Kortom, op naar een gouden basketballtoekomst!
Klopt het volgens jou wat ik zeg? En zo ja, (hoe) kunnen we hier in Nederland van mee profiteren?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten