Aart Dekker Net Uit Zijn Winterslaap - Nieuwjaarswens 2018 voor Familie, Vrienden, Kennissen, Volgers en Lezers

Door mijn persoonlijke omstandig-heden ben ik mettertijd veranderd van iemand die altijd overal ruim op tijd kwam, tot iemand die vaak op -en ook wel over- het nippertje arriveert, of zaken af heeft.

Zo ook weer deze keer; mijn Nieuwjaarswens voor 2018. Alhoewel; ik had in mijn hoofd dat de etiquette voorschrijft dan dat tot en met 10 januari mag, maar even Googelen wees uit dat daar verschillend over gedacht wordt; er zijn zelfs bronnen die zeggen: tot eind januari...ben ik toch nog ruim op tijd!

Mijn Chronische Ziekte heeft tot gevolg dat ik regelmatig dagen, soms weken, en heel af en toe zelfs wel ruim een maand in een soort van Winterslaap terecht kom;

Slapen? Soms veel te weinig, vaker veel teveel... Lekker? Zelden.

dan slaap ik gigantisch lang -tot wel 14,16,18 uur per etmaal, komt er weinig uit mijn handen, geen of veel minder Columns, Verhalen of andere 'Blogger-Posts', en zeker bijvoorbeeld geen Uitnodigingen of Gelukswensen; daar staat mijn hoofd dan echt niet naar, en het is lastig afspraken maken als je niet kunt voorspellen wanneer je 'winterslaap' afgelopen is, of dat je weer energie hebt voor zulke dingen. Dit is dus de belangrijkste reden van mijn 'Op de nipper'-gedrag. 2017 was voor mij persoonlijk wel een erg gitzwart jaar; een extra verklaring voor de late datum van deze Nieuwjaarswens.


Dus een beetje aan de late  kant -maar niet minder gemeend- allereerst,

ik wens iedereen die dit leest:

Voor 2018: een Mooie Tijd, met Veel Geluk, Liefde en Vriendschap, Succes in het Werk en andere zingevende Bezigheden en dat er van ieders Dromen maar ten minste wat moge Uitkomen!

En verder - in het kader van dat ik ieder ander graag toewens waar ik voor mezelf ook op hoop:

***

Ben je Gezond? Houden zo! Ben je dat niet? Dan Beterschap!

**

Slaap je Bere-goed? Houden zo! Zo niet; hopelijk brengt 2018 Verbetering!

**

Na alle Krankzinnigheid die zeker 2017 typeerde, hopelijk wat 'meer Normale Tijden'

Voor een ieder die nu zegt: "Bedankt, jij ook Aart", en deze post al lang genoeg vindt, zou ik zeggen: "Stop hier met lezen".Voor diegenen die toch graag wat meer updated worden, mensen die ik al lang niet sprak maar toch wel van de hoed en de rand willen weten, lees dan nog even door...

AART DEKKER

***

Na mijn oogoperatie in 1990, die mijn gezondheid een zware knal gaf, terwijl het zicht in het geopereerde rechteroog desondanks toch afnam tot enkele procenten, en die dan vaak nog hinderlijk -want bijvoorbeeld dubbel- ook, was eind 2009 mijn linkeroog aan de beurt. Deze operatie had gelukkig wel als resultaat dat ik er voldoende mee kon blijven zien, en nog gelukkiger: helemaal geen nieuwe/extra bijwerkingen.

Toch had ik het hele eerste kwartaal van 2010 nodig om te herstellen, en me aan te passen aan de door de operatie veroorzaakte noodzakelijke veranderingen. Ik was in april 2010 net bezig de draad weer voorzichtig op te pakken, toen mijn vriend Rob Meurs op 10 april 2010 met zijn motor verongelukte. Dat hakte erin; in een klap was ik een van mijn beste vrienden, mijn -nog onbetaalde- werk als Scout en Adviseur in het Internationale Jeugd Basketball, en ook nog eens meer dan een jaarinkomen aan achterstallige reis- en verblijfskosten die hij mij nog schuldig was.

Toen de Erven Meurs aan het eind van 2010 ineens die vordering afwezen -in eerste instantie accepteerden ze die uitdrukkelijk wel!- maakte dat ook nog eens een rechtszaak noodzakelijk, deze is pas zeer recent afgelopen, en dan nog zeer onbevredigend ook; de rechters maakten zich er met Jantje van Leiden vanaf, maar daarover ---  Hier  ---  alvast iets in Column-format, maar misschien schrijf ik daar -als ik de geest krijg- een andere keer wel wat meer over (een hoofdstuk van, of een heel boek of iets dergelijks...).

Tenslotte kwam ik begin 2017 in een zeer verdrietige scheiding terecht, die zich vervolgens ontwikkelde tot een hele lelijke.

Naast het feit dat de rechtszaak dan nu eindelijk is afgelopen, bracht 2017 -naast veel ellende en stress- toch nog ook een ander lichtpuntje; er werd een oorzaak gevonden die wellicht tenminste een deel van mijn chronische ziekteverschijnselen zou kunnen verklaren, en die oorzaak kan nog behandeld worden ook; die behandeling loopt, en hopelijk gaat dat op termijn wat verbetering brengen, ook al is het wel zeker dat er nog heel wat andere oorzaken zijn die ook gevonden moeten worden, en als dat lukt, dan blijft het afwachten op ze ook behandeld kunnen worden.
Maar, na vele jaren dus enkele lichtpuntjes die toch hoop geven.

Waarom ik dit verhaal zo openbaar deel; wellicht een ongebruikelijke actie..?

Omdat ik weleens moe wordt van het steeds maar weer aan mensen moeten uitleggen dat voor mij de vraag 'alles goed?' door mij niet met 'Ja' kan worden beantwoord en waarom niet. Door het op deze manier te doen spaar ik tijd en energie, en kan ik het nog helderder brengen ook.

Een andere reden is dat ik iemand ben die vaak overloopt van de ideeën en plannen, en dat ik om die te kunnen realiseren heel hard de hulp van anderen nodig heb. Ik hoop op deze manier wat achtergrond te geven, waardoor mensen mij wat beter kunnen plaatsen -want dat is nogal eens lastig gebleken, met als gevolg dat mensen dan reserves hadden en afstand hielden, terwijl daar volgens mij geen reële redenen voor zijn. Ik hoop dat er mensen zijn die nu dachten: "Laat ik die Dekker eens een handje helpen...". Dat zou voor mij een wereld aan verschil maken, want zonder hulp kom ik niet erg ver...

Maar misschien wel de belangrijkste -want fundamenteel voor de meeste mensen, in ieder geval zeker voor mij- reden; het is belangrijk begrepen te worden. En als mensen niet op de hoogte zijn van het bovenstaande, dan denk ik dat het ook lastig is mij goed te begrijpen.

Goed, zo dus...

Bedankt voor het doorlezen,
en hopelijk ergens tot ziens,
schrik er niet voor terug mij aan te spreken, of op een andere manier te benaderen.


AART DEKKER