OPEN BRIEF AART DEKKER AAN DE LEIDING VAN DE SP: Een Bijdrage aan de Evaluatie van de SP-verliezen bij de Laatste Verkiezingen / MEEDENKEN /

SP-fractie met Meyer en Gesthuizen

Inmiddels al weer veel jaren ben ik een betrokken lid van de SP - de politieke partij - betrokken in de zin van meedenkend, als er om hulp gevraagd wordt en ik kan die geven dan zal ik dat doen en altijd meedenkend, alleen is het altijd maar de vraag over er wat met die input gedaan wordt. Nu heb ik wat de SP de ervaring dat er intern veel gecommuniceerd wordt en ook wel geluisterd. Maar dus niet op een cruciaal moment - het definitieve afscheid van Jan Marijnissen als bepalende leider; zijn afscheid als partijvoorzitter -... Helaas... Nu er onder de nieuwe voorzitter een reeks aan verkiezingsnederlagen is geleden en voor iedereen duidelijk is dat er dingen anders moeten, dus nog maar eens een product van mijn meedenken als input leveren. Ik stuurde onderstaande brief naar de redactie van het partijblad - de Tribune - benieuwd wat ermee gebeurt... (De foto is volgens mij oud, maar overgenomen van het volgende AD-artikel: 'Het-offer-is-gebracht-nu-moet-de-sp-zichzelf-opnieuw-uitvinden'


(AD)

Had de SP maar niet Sharon Gesthuizen gedumpt...Veel meer 'Voor', minder 'Tegen'

De SP heeft een aantal achtereenvolgende verkiezingen verloren, en ook de periode daarvoor – met als partijleiders Agnes Kant en Emille Roemer, voor de huidige leiders Ron Meyer en Lillian Marijnissen aantraden – vielen de resultaten bij een flink aantal verkiezingen al tegen, eigenlijk sinds Roemer in de peilingen al half minister-president leek en een deel van de media en de gezamenlijke concurrerende partijen gingen samenspannen tegen dat beeld; de SP als grootste partij en dus – wellicht – iemand 'van de rode banieren' in het hoogste politieke ambt...

Toen Jan Marijnissen zijn laatste (zware) functie in de partij opgaf, hadden hij en de SP-zwaargewichten om hem heen al bedacht wie hem moest gaan opvolgen als partijvoorzitter. Natuurlijk; de SP is hartstikke democratisch, dus Ron Meyer moest nog wel even gekozen worden. Wat niemand voor mogelijk achtte, gebeurde; er kwam een tweede kandidaat – niet de voorkeur van het gestaalde kader – in de persoon van Sharon Gesthuizen, en die bleek nog flink aanhang te kunnen verwerven binnen de stemgerechtigden ook... Dus... – nou ja, helemaal niet 'dus' dus, maar toch – werd haar kandidatuur tegengewerkt door het kader. Een beetje zoals Bernie werd tegengewerkt door de Democraten-elite in de USA dus... Dus, verloor Sharon met een kleine meerderheid net zoals Bernie verloor van Hill, die op haar beurt verloor van Trump...

Ik heb in de laatste fase van de verkiezingen binnen de SP nog wel ergens een alternatief gepost: 'de SP heeft (veel) goede mensen, en twee goede kandidaten voor partijvoorzitter; neem ze alle twee!' Het was al te laat in het proces om dit nog als een serieuze optie in te brengen, boven die zou er – vrees ik – toch niet naar geluisterd zijn. De manier waarop Sharon verloor en verdween uit de partij, is wat mij betreft symptomatisch voor de problemen van de SP nu; zou de SP haar gigantische kiezerspotentieel waar willen maken, dan zou iemand als Gesthuizen op een belangrijke plek helpen...er zijn nu eenmaal niet genoeg gestaalde vakbondsleden beschikbaar om de SP aan – laten we zeggen veel meer dan 25/genoeg – zetels te helpen zodat de partij het voortouw zou kunnen nemen bij een eventuele formatie. Wil je dat, dan moet je ook de intellectuele kiezers met een hart links van het midden, massaal binnen kunnen halen, dan moet je ook meer leden binnenhalen in plaats van er vele duizenden te verliezen, dan moet je in al die gemeenten waar de SP nog geen afdelingen heeft wel serieus aan de bak gaan. Dat is heel veel werk, en dat lukt niet alleen op de oude vertrouwde 'tegen-wijze', werk genoeg voor Ron EN Sharon. We hebben het nu op de Ron Meyer manier geprobeerd; jammer genoeg is dat mislukt. Dus...

Haal Sharon Gesthuizen terug (ik hoop dat ze nog wil), en verbreed de partij tot meer dan alleen maar Tegen, Tegen, TEGEN-acties, maak haar meer divers, haal al die belangrijke punten die je met zo'n communicatiestrategie nooit goed over tafel krijgt naar dat bredere kiezerspotentieel – zoals het punt om de professional zijn/haar autonomie terug te geven – nu eens echt goed boven tafel. Alleen maar harde en zogenaamd ludieke acties voeren en op zichzelf goede – maar nu onhaalbare – ideeën, zoals het Zorgfonds door proberen te drammen gaat de partij niet op de plek krijgen die ze wel verdient...nou ja, nu ff niet verdient dus, maar wel als inhoud heeft...

Maak van de SP een echte brede partij, vraag Sharon of ze terug wil komen, geef mensen zoals zij ook de ruimte om mee te werken aan die brede, diverse 'Voor-partij'; actie voeren 'Tegen' kan goed zijn, maar niet als dat je enige strategie is.

Aart Dekker, Numansdorp

 

 

Ik heb het idee dat bij de harde kern van de SP het boek van Sharon Gesthuizen als een aanval is ervaren. Ik heb het gelezen; ik denk dat het goed zou zijn als men het nog eens zou lezen, maar dan zonder gevoelige tenen...er staat veel dat aansluit bij mijn bovenstaande brief.

 Lees ook mijn Post n.a.v. het inmiddels beruchte 'Brusselmans-spotje':  ---  Hier  --- 

 

Via Twitter is veel van de partijraadsdag te zien:   ---  Hier  ---

 

1Vandaag onderzocht hoe hun Panel denkt over de situatie bij de SP, je leest de uitkomst   ---  Hier  --- of bekijk het item in de uitzending: