 |
| Cartoon van NRC.nl/Opinie, 9 mei 2020, Ruben L. Oppenheimer, meer @RLOppenheimer op NRC.nl --- Hier --- |
Hoe deze crisis de pijnlijke leegte van Haagse identiteitspolitiek openbaart
Deze week: als-dan-verruiming
à la Rutte, zorgen over de zwakke basis van het kabinet, debat in de
Trêveszaal, en: de ineenstorting van Denk en 50Plus. Ofwel: hoe de coronacrisis ook de leegte van Haagse identiteitspolitiek openbaart.
Zoals bekend hebben we een premier met een lenig hoofd. Wat hij vandaag verwerpt kan hij morgen verdedigen.
Wie weleens een persconferentie van hem heeft gevolgd, kent bijvoorbeeld het rituele gemak waarmee hij zogenoemde ‘als-dan-vragen’ afwimpelt.
„Ja, dat is een als-dan-vraag die zich niet laat beantwoorden”, zei hij op 21 augustus 2015 over de Griekse schuldencrisis. „Ik heb in dit vak geleerd nooit op als-dan-vragen in te gaan”, zei hij op 16 februari 2017.
Zo deed hij dit een kleine tien jaar in ontelbare varianten.
Dus het was van karakteristieke onverschrokkenheid dat Mark Rutte (VVD) deze week zijn draai over de corona-aanpak nagenoeg volledig als een ‘als-dan-verhaal’ bracht.
Als het virus niet opnieuw oplaait, zei hij, dan mogen middelbare scholen en cafés (afgeslankt) na 1 juni weer open. Als het kan, dan mogen na 1 juli weer honderd man in een bioscoopzaal. Als het kan, dan mag na 1 september het betaald voetbal weer beginnen.
Het was, zoals een betrokkene uit de coalitie vertelde, vooral sociale psychologie. Rutte, de man die binnenskamers wekenlang de meest behoudende positie over ontgrendeling van de economie innam, behield zijn voorzichtigheid maar veranderde zijn presentatie: de risico’s die hij vreest, werden nu als ontbindende voorwaarden voor verruiming gebracht.
Van intelligente lockdown naar als-dan-verruiming: je hoorde deze week vaak dat ‘woorden betekenis hebben’ – maar bij Rutte kan het nooit kwaad die woorden eerst van de andere kant te bekijken.
Tegelijk zijn de resultaten van de Nederlandse aanpak, hoewel allerminst perfect, zeker niet slecht. Wat moet dalen (ziekenhuisopnames, IC-bezetting), daalt ook. Het onderstreept dat de voornaamste keuze die het kabinet bij het begin van de crisis maakte – ‘de overheid maakt zich sterk’ – tot nu toe redelijk uitpakt.
Bovendien voerde de Tweede Kamer deze week, geïnitieerd door Lodewijk Asscher (PvdA), een debat over de strategie onder de plannen, en je merkte dat dit allerlei politici opluchtte: na de eindeloze discussies over IC- en mondkapjestekorten (‘het tekort van de week’) gíng het ergens over.
Het viel samen met de ontluisterende ineenstorting van 50Plus en Denk. De symboliek daarvan was niet te missen. Beide partijen zijn producten van identiteitspolitiek: zelfbeeld voorop, eigenbelang eerst.
Een aanpak die het zoekt in overdrijving en trucs voor aandacht, zonder belangstelling voor het klassieke oogmerk van politiek: kiezers betrekken bij het grotere geheel. Bij ideeën, gemeenschappen, democratie – de wereld.
Dus dat twee representanten van die stroming uitgerekend tijdens de coronacrisis ervoeren dat louter eigenbelang vanzelf eindigt in destructiedrang, leek me geen verkeerde bijvangst. Dit was Krol, dit was Öztürk, goedenavond.........
.....
...
Wie weleens een persconferentie van hem heeft gevolgd, kent bijvoorbeeld het rituele gemak waarmee hij zogenoemde ‘als-dan-vragen’ afwimpelt.
„Ja, dat is een als-dan-vraag die zich niet laat beantwoorden”, zei hij op 21 augustus 2015 over de Griekse schuldencrisis. „Ik heb in dit vak geleerd nooit op als-dan-vragen in te gaan”, zei hij op 16 februari 2017.
Zo deed hij dit een kleine tien jaar in ontelbare varianten.
Dus het was van karakteristieke onverschrokkenheid dat Mark Rutte (VVD) deze week zijn draai over de corona-aanpak nagenoeg volledig als een ‘als-dan-verhaal’ bracht.
Als het virus niet opnieuw oplaait, zei hij, dan mogen middelbare scholen en cafés (afgeslankt) na 1 juni weer open. Als het kan, dan mogen na 1 juli weer honderd man in een bioscoopzaal. Als het kan, dan mag na 1 september het betaald voetbal weer beginnen.
Het was, zoals een betrokkene uit de coalitie vertelde, vooral sociale psychologie. Rutte, de man die binnenskamers wekenlang de meest behoudende positie over ontgrendeling van de economie innam, behield zijn voorzichtigheid maar veranderde zijn presentatie: de risico’s die hij vreest, werden nu als ontbindende voorwaarden voor verruiming gebracht.
Van intelligente lockdown naar als-dan-verruiming: je hoorde deze week vaak dat ‘woorden betekenis hebben’ – maar bij Rutte kan het nooit kwaad die woorden eerst van de andere kant te bekijken.
Tegelijk zijn de resultaten van de Nederlandse aanpak, hoewel allerminst perfect, zeker niet slecht. Wat moet dalen (ziekenhuisopnames, IC-bezetting), daalt ook. Het onderstreept dat de voornaamste keuze die het kabinet bij het begin van de crisis maakte – ‘de overheid maakt zich sterk’ – tot nu toe redelijk uitpakt.
Bovendien voerde de Tweede Kamer deze week, geïnitieerd door Lodewijk Asscher (PvdA), een debat over de strategie onder de plannen, en je merkte dat dit allerlei politici opluchtte: na de eindeloze discussies over IC- en mondkapjestekorten (‘het tekort van de week’) gíng het ergens over.
Het viel samen met de ontluisterende ineenstorting van 50Plus en Denk. De symboliek daarvan was niet te missen. Beide partijen zijn producten van identiteitspolitiek: zelfbeeld voorop, eigenbelang eerst.
Een aanpak die het zoekt in overdrijving en trucs voor aandacht, zonder belangstelling voor het klassieke oogmerk van politiek: kiezers betrekken bij het grotere geheel. Bij ideeën, gemeenschappen, democratie – de wereld.
Dus dat twee representanten van die stroming uitgerekend tijdens de coronacrisis ervoeren dat louter eigenbelang vanzelf eindigt in destructiedrang, leek me geen verkeerde bijvangst. Dit was Krol, dit was Öztürk, goedenavond.........
.....
...
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten