 |
| 09.11.09 - Jerry Sloan, Mr. Chicago Bull, enters the Hall of Fame_Chicago Bulls(Foto: nba.com) |
Chicago Bull van het eerste uur die een Amerikaanse Foppe de Haan werd
Jerry Sloan (1942-2020)
In zijn woonplaats Salt Lake City overleed vrijdag de oud-basketballer
die uitgroeide tot een van de beste en meest gerespecteerde coaches in
de NBA, Jerry Sloan.
Lang voordat Michael Jordan zijn successen vierde met de Chicago Bulls, dit voorjaar nog eens overgedaan in de documentaireserie The Last Dance, was Jerry Sloan een van de sterspelers bij dat team in de National Basketball Association (NBA). De bijna twee meter lange guard uit Illinois was de eerste speler bij de club wiens nummer (4) na zijn vertrek in 1976 nooit meer op de rug van een andere Bull zou prijken, als eerbetoon. Zoals dat met Jordans nummer 23 gebeurde toen die eind jaren negentig vertrok. Sloan behield de rest van zijn carrière de bijnaam die hij in Chicago verworven had: The Original Bull.
Maar het was als coach dat boerenzoon Gerald Eugene Sloan zijn grootste faam verwierf. Toen hij in februari 2011 stopte als hoofdcoach van de Utah Jazz, was hij de langstzittende coach in het Amerikaanse basketbal; drieëntwintig jaar (met in totaal 1.223 gewonnen wedstrijden) leidde hij het NBA-team uit Salt Lake City, de stad waar hij vrijdag op 78-jarige leeftijd overleed; volgens een verklaring van de Utah Jazz als gevolg van Parkinson en dementie, die beide bij hem in 2015 werden vastgesteld. Bij zijn afscheid roemde toenmalig NBA-bass David Stern hem als ,,een van de beste en meest gerespecteerde coaches in de geschiedenis van de NBA’’.
Toen Sloan negen jaar geleden met pensioen ging – zijn laatste wedstrijd was er toevallig één tegen zijn oude club Chicago Bulls - was er in geen van de grote Amerikaanse teamsporten (American football, honkbal en basketbal) een hoofdtrainer die het zo lang bij één club had volgehouden. Die beide records zijn inmiddels in handen van de coach van de San Antonio Spurs, Gregg Popovich (71).
Eind ’84 werd Sloan assistent van coach Frank Layden, in december 1988 nam hij het over bij de Jazz, de ploeg die in 1979 van New Orleans naar de mormonenstad Salt Lake City was verhuisd. In vijftien opeenvolgende jaren (1989-2003) leidde Sloan de club naar de play-offs, met als ‘hoogtepunten’ de twee (verloren) finales tegen de Chicago Bulls van Jordan.
Van 1966 tot in 1976 basketbalde Sloan bij de Bulls, in de staat waar hij in 1942 werd geboren, Illinois. Daar bezat hij een boerderij, waar hij buiten het basketbalseizoen veel tijd doorbracht. Sloan voelde zich nog verbonden met de streek waar hij als boerenzoon opgroeide, als de jongste van tien kinderen. Hij was vier toen hij zijn vader verloor, en samen met zijn broers en zussen hielp hij zijn moeder met het draaiende houden van de boerderij. Als tiener stond hij om half vijf op om daar allerlei klussen te doen, vervolgens liep hij een paar kilometer naar school om zich daar om zeven uur bij de basketbaltraining te melden. Sloans grootste hobby had agrarische wortels: lange tijd verzamelde hij oude tractoren, en knapte ze zonodig op, vooral van het merk John Deere. Bijna tien jaar geleden, nadat er één bijzonder exemplaar was gestolen, verkocht hij bijna zijn hele collectie van 70 trekkers – twee hield hij er zelf.
Als speler moest Sloan het niet van zijn talent hebben. Hij was een harde werker, een bikkelharde guard die het vooral in defensief opzicht goed deed en voor niemand opzij ging. Hij debuteerde in 1965 in de NBA bij de Baltimore Bullets en ging in ’66 naar de Bulls, in het jaar dat de club was opgericht. Sloan speelde elke wedstrijd alsof het zijn laatste was en haalde tweemaal het All Star Team, met de beste spelers uit het oosten van de VS. In het seizoen van de club, 1966-’67, leidde hij de Bulls naar de play-offs. Het was in een periode dat de Boston Celtics van sterspeler Bill Russell de dienst uitmaakten.
Het artikel gaat verder onder deze Documentaire:
Vintage NBA: JERRY SLOAN (Complete)
Jerry Sloan is an American former National Basketball Association player and head coach, and a member of the Basketball Hall of Fame. Former NBA commissioner David Stern called Sloan "one of the greatest and most respected coaches in NBA history". Sloan had a career regular-season win–loss record of 1,221–803, placing him third all-time in NBA wins at the time he retired.[3] Sloan was only the fifth coach in NBA history to reach 1,000 victories and is one of two coaches in NBA history to record 1,000 wins with one club (the Utah Jazz). He also coached for one team longer than anyone in NBA history. The 2009–10 season was his 22nd season (and 21st full season) as coach of the Jazz. Sloan coached the Jazz to 15 consecutive playoff appearances from 1989 to 2003. Although he never won a Coach of the Year award, he is one of only four coaches in NBA history with 15-plus consecutive seasons with a winning record (Gregg Popovich, Pat Riley and Phil Jackson are the others). He led Utah to the NBA Finals in 1997 and 1998, but lost to the Chicago Bulls both times. After Tom Kelly stepped down as manager of the Minnesota Twins in Major League Baseball in 2001, Sloan became the longest-tenured head coach in American major league sports with their current franchise. He resigned on February 10, 2011. On June 19, 2013, the Utah Jazz announced that Sloan was returning as an adviser and scouting consultant.
Vervolg NRC-artikel:
Nadat basketballer Sloan in 1976 als gevolg van knieblessures was gestopt, werd hij in 1977 coach van het collegeteam waar hij speelde toen hij aan de Universiteit van Evansville studeerde. Bij de Evansville Purple Aces hield hij het nog geen week vol – hij wilde een profteam coachen. In december van dat jaar kwam de hele ploeg van Evansville, inclusief de trainersstaf, om bij een vliegtuigongeluk. Naar eigen zeggen was het die ervaring die Sloan voorgoed leerde dat er meer in het leven was dan basketbal. Hij ging aan de slag als scout bij de Chicago Bulls, werkte zich op tot assistent-coach en in de periode 1979-1982 was hij hoofdcoach. In zijn tweede seizoen leidde hij de Bulls naar de play-offs. Toen in Chicago de vette jaren met Jordan aanbraken, was Sloan al aan het werk in Salt Lake City, ook daar aanvankelijk als assistent-coach.
Glamour en publiciteit konden Sloan gestolen worden – zo droeg hij vaak een pet van John Deere, zijn favoriete tractor. Hij sprak ook liever over ‘the game’ dan dat hij woorden vuilmaakte aan zijn bijzondere staat van dienst. Hij leek in dat opzicht op drie Europese voetbaltrainers en generatiegenoten: Foppe de Haan met een twintigtal dienstjaren bij SC Heerenveen de langstzittende trainer bij dezelfde club in het betaalde voetbal), de Fransman Guy Roux (44 jaar aan één stuk bij AJ Auxerre) en de Schot Alex Ferguson (27 jaar bij Manchester United). Clubiconen voor wie spelers door het vuur gaan. Karl Malone, met zijn maat John Stockton de beste spelers met wie Sloan in Utah werkte, dreigde begin 1998 zijn club de rug toe te keren als het contract van Sloan niet zou worden verlengd. „Als de coach weg moet, dan ga ik ook. We zijn hier samen iets begonnen en ik wil het ook samen met hem afmaken.”
‘The Mailman’ doelde op het winnen van de titel. In 1997 had Utah Jazz voor het eerst de finale gehaald. En was daarin verslagen door de Bulls. Een jaar later herhaalde de geschiedenis zich, toen beide teams elkaar opnieuw in de finale troffen. In de halve finale pakte Sloans strijdplan tegen de Los Angeles Lakers (met sterspeler Shaquille O’Neal en de negentienjarige Kobe Bryant) perfect uit: de Utah Jazz wonnen de best-of-sevenreeks met 4-0. Maar de hoofdprijs ging weer naar Chicago, waar Sloans profcarrière begon. De coach verschuilde zich niet achter excuses. Oprecht gaf hij zijn oude club alle credits.
Ook toen hij in 2008 in zijn twintigste jaar als hoofdcoach met de Utah Jazz zijn 1000ste overwinning had behaald, als eerste trainer in de NBA, cijferde Sloan zichzelf weg. „Ik ben geen onemanshow en dat heb ik ook nooit willen zijn”, zei hij tegen persbureau AP. „Er zijn veel fantastische coaches. Ik reken mezelf daar niet toe. Ik heb gewoon een heel goede staf.” Hoewel hij de kampioensring nooit om zijn vinger kon schuiven, werd Jerry Sloan in 2009 opgenomen in de Basketball Hall of Fame, in Springfield (Massachusetts), tegelijkertijd met John Stockton. Karl Malone volgde een jaar later. Coach Sloan en zijn sterspelers leven voort als de drie-eenheid van de Utah Jazz.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten