-
- Position
- Forward
-
- Height
- 6-7
-
- Weight
- 228
-
- Class
- Senior
-
- Hometown
- Wassenaar, Netherlands
-
- Highschool
- American School of The Hague
Finality (1) - Alexander Strating (1)
Een woord in een (voor mij) nieuwe (diepe) betekenis; het was commentator Jimmy Jackson die tegen het einde van de wedstrijd Iowa vs. Oregon in 'the Round of 32' dit woord gebruikte. Het ging om Luka Garza, de Center met zo'n unieke carrière bij Iowa dat nu al bekend is dat zijn shirtnummer (55) binnenkort 'Retired' zal worden.
'Finality' omdat Iowa – een universiteit die ik goed ken en waar ik wat meer betrokkenheid bij voel dan bij veel andere scholen – afgelopen avond zijn Waterloo vond in Oregon, waarmee dus – misschien wel een beetje tegen de verwachtingen in; Iowa stond het hele seizoen (niet zelden hoog) in de nationale Top-10 en was als 2e 'gerankt' terwijl Oregon als 7e deze wedstrijd inkwam. Dat was niet het enige bijzondere aan dit verhaal; waar het om gaat is dat een letterlijk en figuurlijk Grote Speler plotsklaps een ietwat voortijdig eind zag komen aan aan zijn college-carrière. En dat dat met emoties gepaard ging.
Maar op één team na, speelt dit begrip van 'Finality' natuurlijk voor zo'n kwart van alle spelers; op de Kampioen na is iedere school van de 68 die aan 'the Big Dance' meedoen ergens in die drie lange weekenden die March Madness duurt een verliezer waarvan de (meeste) Seniors tijdens die wedstrijd de mentale kloof van 'Hoop op Winnen' naar 'het is het Einde' moeten nemen.
Zo ook een aantal Nederlandse jongens die deel uitmaken van het Grote Spektakel ...
Deze keer: Alexander Strating (Colorado) en voorheen uit de Leidse regio en ZZ Leiden.
Hij schreef ruim een week geleden – toen moest het Conference Tournament van de PAC-12, waar zijn team Colorado de Finale haalde en verrassend verloor van Oregon State verloor (70-68, meer --- Hier ---) een stukje over zijn ervaringen tot dat moment, en dat deel ik natuurlijk graag met alle Echte Basketball Liefhebbers:
Beste Aart,
Ik had beloofd je op de hoogte te houden van mijn senior jaar in de VS, waar ik speel voor de University of Colorado (CU) in de PAC-12. Het was vanwege COVID lange tijd onzeker of we wel een seizoen zouden hebben, maar inmiddels hebben we al weer 24 wedstrijden gespeeld (17-7) waarvan 17 in de Conference (11-6). Overigens zonder publiek. Met deze score staan we vierde in de PAC-12. Enigszins teleurstellend wat mij betreft, omdat we dit jaar een team hebben waarvan ik had verwacht dat het zou kunnen meedingen om de Conference titel. Dat gaat niet lukken want vlak voor het einde hebben we drie verliespartijen meer dan de koplopers USC en UCLA.
Maar uiteindelijk gaat het daar niet om, want het gaat om de kwalificatie voor het NCAA eindtoernooi, the Big Dance of March Madness zoals het in de Amerika wordt genoemd. Vorig jaar hadden we ons na vier jaar eindelijk weer eens gekwalificeerd, ging het toernooi vanwege de pandemie niet door! Dit jaar zal het gespeeld worden in een bubbel in Indianapolis. We zijn goed op weg naar kwalificatie met een NET ranking van 22 (er mogen maximaal 68 teams meedoen), maar er kan in de laatste wedstrijden natuurlijk nog van alles gebeuren.
Ik kreeg dit jaar maar weinig speeltijd. We hebben een sterke frontcourt rotatie met een goede mix tussen oudere spelers en jong talent. In de afgelopen jaren speelden de atletische George King (gedraft door Phoenix) en Tyler Bey (gedraft door Dallas) op mijn plaats en nu onder meer Jabari Walker (misschien one-and-done) wiens vader al in de NBA speelde. Jabari is nu niet eens starter bij ons. In mijn eerste jaar speelde Derrick White nog voor CU (nu San Antonio) en zijn opvolger als point guard McKinley Wright staat inmiddels op 1700+ punten, 600+ assists en 600+ rebounds in de PAC-12. Een record. Te midden van dat geweld zit ik nogal eens op de bank.
Dan wordt mij wel gevraagd of het dan wel leuk is, of ik niet beter ergens anders had kunnen spelen of in Nederland had kunnen blijven. Valide vragen. Ik zie het zo. Ik had na een jaar CBA in Spanje een aantal mogelijkheden. Ik had vast een starter kunnen worden bij een 'Low Major'(Division 1 team). Of veel minuten kunnen maken bij een 'Mid Major' school. Uiteindelijk heb ik er – toen de mogelijkheid zich voordeed – bewust voor gekozen mijn kans te wagen bij een 'High Major' college in een 'Power Five conference'. Op een universiteit met goed academisch niveau, op misschien wel de mooiste campus in Amerika, aan de voet van de Rockies in het prachtige Boulder (the number one college town of the US). Ik neem na vijf jaar afscheid met een Bachelor wiskunde en een Bachelor economie en zonder studieschuld. We speelden een toernooi op Hawaï, een demonstratiewedstrijd in China en maakten een tour door Italië. Ik speelde thuiswedstrijden voor 10.000 man en groeide uit tot een publiekslieveling. We vliegen met een charter naar uitwedstrijden en spelen daar soms voor meer dan 20.000 man, zoals vorig jaar tegen rivaal Kansas (met Tristan Enaruna), een wedstrijd waarvoor mijn vader speciaal overkwam. Dan weet ik niet of meer speeltijd voor een team dat de bus moet nemen naar een uitwedstrijd en gemiddeld voor een paar honderd man speelt nu zoveel leuker is. Maar daarin maakt iedereen natuurlijk zijn eigen afweging, en ik snap ook de jongens die een andere keuze zouden hebben gemaakt.
Wat helpt is mijn uitstekende relatie met coach Tad Boyle en de waardering die ik van hem en mijn teammates krijg wanneer ik in de trainingen ter voorbereidingen op een wedstrijd makkelijk de plays kan lopen waarvan we weten dat de tegenstander ze gaat spelen. Of een jonge speler snel op de goede plek kan zetten bij onze eigen plays, die soms best ingewikkeld zijn. Volgens Boyle schuilt er een coach in mij. Zo ben ik toch een belangrijke schakel in het succes van het team. Ik heb dan ook nooit overwogen een transfer te maken met een kans op meer speeltijd. Het totale pakket dat Colorado bood zou maar moeilijk kunnen worden overtroffen.
De komende weken zullen bepalend zijn voor het succes van dit seizoen. Ik houd je graag op de hoogte als je daarvoor belangstelling hebt.
Hartelijke groet,
Alexander
Strating
Boulder, Colorado
Zaterdag speelde Colorado met Alexander in 'the Round of 64' tegen Georgetown met als coach de Legende Patrick Ewing – ook die andere Georgetown Big Man - Dikembe Mutombo - was 'in the House'. Al die Grote Mannen – ook op het veld stonden een paar echte Big Men – waren geen partij voor Colorado. Alexander speelde aan het eind van de wedstrijd kort mee (96-73, meer; Stats, Recap, Video --- Hier --- en Post-game persconferentie --- Hier ---).
Vanavond (zo ongeveer nu, op het moment van posten) speelt Colorado in 'the Round of 32' om een plek in 'the Sweet Sixteen volgend weekend). Te zien on-line en via ESPN-6 via de Nederlandse kabel (Pay-TV).
Het avontuur van Alexander gaat dus door. En ik hoop op snel een update!
En natuurlijk is het interessant wat Alexander Strating na afloop van dit seizoen gaat doen; zou hij een volgende versterking voor DBL-koploper ZZ Leiden kunnen zijn na de twee Nederlanders Emmanuel Nzekwezi en Luuk van Bree beiden afgelopen zomer uit college gekomen en inmiddels International voor de Orange Lions kunnen zijn? En zou hij dat willen?
Meer Informatie:
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten