Basketballschrijver en -kenner Aart Dekker volgt -bijgestaan door Jan Lievaart- voor de website van de Nederlandse Basketball Bond, iBasketball en zijn eigen Blog, de verrichtingen van Orange Lions MU20 bij het Europees Kampioenschap in de B-divisie, dat komende vrijdag (15 juli) in Oradea, Roemenië begint. Dekker, frequent bezoeker van jeugdtiteltoernooien in Europa, zal verslag doen van de wedstrijden van Nederland en ook geregeld zijn eigen visie geven op het toernooi. Hieronder zijn eerste bijdrage: een Preview op het Deelnemersveld.
Advance-scout Richard Petit kreeg een
week of twee geleden de eerste video-wedstrijdbeelden van
Groot-Brittannië, de eerste -en voor Nederland meest cruciale-
tegenstander op het Fiba-Europe MU20-B-Divisie-EK, te pakken. De
eerste wedstrijd is altijd cruciaal, en deze keer gaat het dus ook
nog eens om een wedstrijd waarvan het resultaat bepalend zal zijn,
voor de kansen op succes gedurende het hele toernooi; wint Oranje dan
zijn er direct reële kansen op een top-8, of misschien zelfs betere
plaats, bij verlies zouden die kansen stukken kleiner worden.
Petit moest de beelden toen nog echt
diepgaand gaan bestuderen, maar hij vertelde dat zijn eerste indruk
was dat het een stereotyp Brits team was; een team met veel donkere
atletische spelers, fysiek spelend, en een aanval die bestaat uit
rennen, schieten en 1-tegen-1. Mijn eerste reactie was: “het zou
weleens goed kunnen zijn ze in de eerste wedstrijd te treffen;
meestal worden die teams gaande een toernooi beter, zeker als de
resultaten gunstig voor ze zijn. Als je ze kunt verrassen, en uit de
eigen speelstijl kan krijgen, dan heb je zeker zo'n eerste wedstrijd
kans de eigen spirit een boost te geven, en die van de Britten een
knauw...
De Orange Lions waren er klaar voor;
dat waren de geluiden vanuit de staf. En toen we aan kwamen lopen bij
de Universiteits-Sporthal van Oradea, klonk er uit een kleedkamer
langdurig oergebrul; toen we binnen waren bleek dat het
-waarschijnlijk- onze Oranje-jongens waren die we hadden gehoord. En
ook uit het door de spelers luidkeels gezongen Wilhelmus en de
lichaamstaal van de spelers sprak energie en zin in een mooi begin!
Oranje begon zeker niet slap aan de
wedstrijd. Toch zou een pessimist uit het verloop van vooral het
eerste deel van het eerste kwart wat doemgedachten kunnen krijgen; de
Britten speelden zoals je van hen verwacht, maar ze deden dat niet
alleen fysiek, atletisch en individueel vaardig, maar ook gewoon
goed. Nederland daarentegen had ondanks de energie waarmee werd
aangevallen moeite om de Britse verdediging echt te verslaan. En de
schoten die er dan uiteindelijk uitkwamen waren niet slecht, maar ook
niet zo gemakkelijk dat ze er wel in moesten gaan. Sterker nog; in
eerste instantie viel er bijna niets. En verdedigend kreeg Nederland
nog niet echt vat op de individuele acties van de Britten, en kwamen
de mannen van de andere kant van het Kanaal ook regelmatig aardig
door met twee- en drie-mans-aanvallen. Vooral op de geblokte en
sterke (#3) Carl Wheatle was een plaag voor de Nederlandse
verdediging. Hij was dan ook degene die na een minuut of vijf de
stand op 10-2 voor Groot-Brittannië zette. Het maximale verschil in
de eerste periode stond bij 12-2 op het bord. Toen was het Emmanuel
Nzekwesi, die met een driepunter van de zijkant voor een broodnodige
impuls zorgde. Vanaf dat moment kwam Nederland meer en meer los,
pakte de verdediging ook steeds beter. De zone-press die coach
Steenmetz neerzette hielp daarbij ook zeker. Toch werd de achterstand
in eerste instantie nauwelijks kleiner, met nog 0:38 op de klok was
het Irfan Ramovic die er 21-13 van maakte.
Het beeld van de start van het tweede
kwart was compleet anders; de eerste score kwam nog wel van de
Britten, maar na die 23-13, was het Terrence Bieshaar die met twee
scores op rij inside -de laatste ook nog met een And1- binnen een
minuut het verschil terug bracht tot 23-18. Nino Gorissen, die ook in
de eerste tien minuten al een extra dosis energie bracht, maakte er
23-20 van en Nzekwesi trok de score nog binnen de tweede minuut
gelijk. Vanaf dat moment waren de rollen compleet omgedraaid; de
Oranje verdediging werd een lastig te slechten muur voor de Britten,
de Nederlandse Fast-break ging lopen, en via 25-31 vloog Nederland
door naar een comfortabele 30-43 bij rust. Nog zo'n helft, en de
Oranje Mannen zouden de vliegende start krijgen waar alles wat Oranje
was vooraf vurig op hoopte. Tien Nederlanders kregen minuten, en acht
droegen scorend bij, waarvan Bieshaar(16) -onze man in Badalona- en
Nzekwesi(10) -al jaren in de USA- het hardst aan de scorebel trokken.
Na de rust ging Oranje met -zo
mogelijk- nog meer energie verder waar het voor de pauze gebleven
was. De Britten steeds angstiger tegen de overtuigende Nederlandse
Press, maar ook de Half-court Defense moet voor Groot-Brittannië in
die fase als een Press hebben aangevoeld. De Britse passes waren niet
zo zuiver meer, en voordat iemand zo'n pass onder controle had stond
er alweer een Oranje-man op zijn lip. En voor de Nederlandse aanval
gold het omgekeerde; zelfs wat minder gelukkige passes kwamen -zelfs
als een Engelsman voor de interceptie ging, en de bal zelfs
aanraakte- toch aan bij een Oranje-hemd. In de vijfde minuut werd
Nzekwesi open gezet 'up-top' en trok hij met een volgende driepunter
de score boven de vijftig (34-51). Bij 36-57 (met ruim 4min te gaan)
was het verschil al meer dan twintig, en het leek niet veel meer uit
te maken wie coach Steenmetz in het veld bracht; de Oranje machine
denderde op volle kracht door. Toch gaven de Britten het zeker nog
niet op; ook zij gingen er nog maar eens extra hard tegenaan, en het
resultaat was dat het in ieder geval in het derde kwart nog geen
Blow-out werd. Score na dertig minuten: 48-61
Die tendens leek zich ook in het
laatste kwart voor te zetten, het was niet dat Oranje gas terug nam,
maar er kwamen wel wat meer slordigheidjes, en de Britten gingen er
vol gas tegenaan. Na 1:10 nam Ferry Steenmetz al een Time-out om
erger te voorkomen. Desondanks verspeelde Oranje twee keer achter
elkaar de bal, met Britse layups tot gevolg, en een score van 53-61.
Nzekwesi -in foutenlast op de bank- kwam terug, Bieshaar zorgde onder
de ene basket met een piepklein geblokt schot en een aanvallende
rebound en Putback voor belangrijke wapenfeiten. Met nog 5min te gaan
stond Nederland -na 2-3 vrije worpen van Nzekwesi weer op 56-65.
Arissol verkleinde die voorsprong met een drietje tot 59-55, en de
wedstrijd is inmiddels een echte Battle geworden. Gelukkig waren toen
ook de niet alle Britten meer even fris en misten ze schoten die er
even eerder nog wel ingingen... Er kwam ook een Britse Press-defense,
Gorissen breekt er met wat moeite doorheen, scoort, en...And1, maar
die mist hij helaas. De Britten missen, en in de aanval is het weer
de kleine, maar sterke Nino Gorissen die tot aan de ring penetreert
en gefould wordt. Hij haalt een punt uit twee vrije worpen; 61-70. Na
weer een geforceerde Britse misser breekt weer Gorissen de Press,
deze keer met een lange overheadpass; de Break wordt fraai
uitgespeeld met een Assist van Elay Wirjo op Marijn Ververs. De
Britten maken chaos, Nederland houdt -zij het met de nodige moeite-
overwicht. De Blow-out winst die in kwart drie even gloorde wordt het
niet, maar misschien is dat ook goed; de Orange Lions hebben de
uiterst belangrijke winst tegen de grootste concurrent voor een
plaats bij de Top-8 binnen. Overmorgen -na een dag rust, waarin
tegenstander Rusland van de volgende wedstrijd goed geobserveerd kan
worden- zouden de Oranje Mannen van een goede start een fantastische
kunnen maken...
Einduitslag Groot-Brittannië 65 – 74
Nederland.
Terrence Bieshaar toonde aan dat weer
een jaar extra Spaanse ervaring hem een nog betere speler maakte; met
24 punten (10-24 schot, 4-4FT's en 9 rebounds, waarvan 5 aanvallende
en nog heel veel andere wapenfeiten en -feitjes) blonk hij uit. Ook
Emmanuel Nzekwesi speelde sterk (17 punten uit 6-17 schot, hij
tekende met 3-4 driepunters voor driekwart van de driepunter van
Oranje, 7 rebounds). Nino Gorissen, Mack Bruining en Marijn Ververs
-soms met assistentie van Nzekwezi- wisten de Britse atletische druk
op de bal als ball-handlers goed te weerstaan.
AART DEKKER
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten