|
|
|
|
||
|
|
Hoe weet de aartstrage luiaard te overleven in het wild?
Een reus als de mammoet moest het onderspit delven, maar de luiaard huppelt nog altijd vrolijk rond – zij het met een slakkengangetje. Hoe kan het dat deze vriendelijke sul nog niet is uitgestorven?
Zet ’m op de grond, en hij heeft er een dagtaak aan om bij je vandaan te kruipen. Nee, de luiaard beschikt bepaald niet over een gunstig genenpakket om de evolutie het hoofd te bieden; voor ieder roofdier lijkt het een aantrekkelijke afhaalmaaltijd die slechts een minimale inspanning vergt. Althans, dat zou je denken. Maar juist die traagheid biedt de luiaard ook voordelen. Wij zochten uit hoe dit ogenschijnlijk sullige dier weet te overleven.
1. De luiaard verbruikt maar weinig energie
Niet alleen zijn lange poten bewegen traag, ook stofwisseling is niet de snelste. Dat komt door het dieet van de luiaard, dat voornamelijk bestaat uit lastig te verteren bladeren – het verteren van één blad kan tot wel een maand duren. Het gevolg is dat hij maar weinig energie heeft – een luiaard slaapt tot wel vijftien uur per dag – maar ook dat hij maar weinig verbruikt. Door zijn bewegingen in slow motion valt hij bovendien nauwelijks op, een bijkomend voordeel als je niet in de bek van een roofdier wil belanden.
2. De luiaard heeft sterke klauwen
Dat de luiaard zo lang in de boom kan hangen, komt zeker niet door zijn sterke spieren. Die heeft hij namelijk niet – spieren verbruiken immers energie. Wat hij wel heeft, zijn haakvormige klauwen die hem helpen zich aan takken vast te klampen. Het grootste deel van de tijd hangt hij dan ook in een boom; slechts eens per week laat hij zich zakken naar de grond... om te poepen. Dan is de luiaard op zijn kwetsbaarst: er zijn genoeg roofdieren voor wie een kakkende luiaard een prima hapje is.
3. Luiaards hebben een soepele nek
Dankzij een extra nekwervel kan een luiaard zijn hoofd zo’n beetje alle kanten op bewegen, waardoor hij de omgeving goed in de gaten kan houden. Spot hij gevaar, dan behoort een heroïsche vlucht helaas niet echt tot de mogelijkheden. Maar hij kan wel op eventuele dreiging anticiperen door zich extra stil te houden. Luiaards zijn solitaire dieren. Er zijn dus meestal geen soortgenoten in de buurt die per ongeluk een hele groep kunnen verlinken.
Het grootste deel van de tijd hangen luiaards veilig in een boom, maar op de grond is het dier kwetsbaar.
John Domine
4. De luiaard heeft een vacht vol algen
De ruwe vacht van een luiaard is een paradijs voor verschillende soorten algen en mos. Dat klinkt misschien niet als een eigenschap waar je als luiaard direct de vruchten van plukt, maar daarover zul je je verbazen. Door de groei van algen en mos kleuren luiaards in het wild langzaam groen (zie de foto hieronder). Die schutkleur helpt de luiaard om uit het zicht te blijven van arenden en andere roofdieren. Bovendien zijn de algen een voedzame bonusmaaltijd. Even geen zin om op een blad te knabbelen? Dan snoep je gewoon wat algen van je eigen vacht.
Door de groei van algen en mos kleuren luiaards in het wild langzaam groen, waardoor ze makkelijker uit het zicht blijven van roofdieren.
Milan Zygmunt / 500px
Meer bijzondere diersoorten?
Digital Content Manager
Kevin is als Digital Content Manager verantwoordelijk voor de digitale kanalen van National Geographic. In zijn vrije tijd gaat hij graag naar plekken die bustoeristen liever links laten liggen, zoals het Belgische spookdorp Doel, Iran of het niet-erkende landje Transnistrië. Zijn mooiste avontuur was een treinreis van Noord-Korea naar Nederland, de lekkerste koekjes voor onderweg scoorde hij in Mongolië.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten