 | |
| Shavon Coleman met een van zijn trademark drives door het midden, hier tegen Apollo afgelopen donderdag. Foto: Martin Blom |
Radenko Varagic startte met Ivan Simic,
Robin van Heukelom, Jules Schild, Wietze Nossek en Tony Washington,
en daar zette Geert Hammink Roel van Overbeek, Ryan Richardson, Pim
de Vries, Jito Kok en Shavon Coleman tegenover. BAL won de jumpbal en
nam het eerste schot van de wedstrijd maar haalde daar geen score
uit. Daaropvolgend ging Shavon Coleman vanuit de verdedigende rebound
coast-to-coast recht door het midden -dat blijkt zo'n beetje zijn
trademark move- trok de persoonlijke fout en maakte een van de twee
vrije worpen. Weert kwam terug met een driepunter. Nogmaals Coleman
door het midden, maar deze keer wel met een directe score leverde een
stand op van 3-3. Dat was zo'n beetje het beeld voor de rest van het
eerste kwart; Weert in een stugge zone-verdediging en Dordrecht dat
minder energiek speelde dan we de laatste wedstrijden gewend waren te
zien. Coach Geert Hammink toonde daarover al snel zijn misnoegen, en
liet zijn mannen af en toe full-court verdedigen, maar hij kreeg zijn
spelers aanvankelijk niet in het goede spoor. Jito Kok had zijn
handen vol aan Tony Washington en kwam aanvallend ook niet los.
Windmills kreeg wel nogal wat vrije worpen, maar miste er geruime
tijd steeds een van de twee; uiteindelijk stopte de teller van de
streep voor Dordt met 12:21 FT's, waar Weert daar op 9:12 eindigde.
BAL speelde het eigen spel consequent goed en stug door en bleef
vrijwel het hele eerste kwart op een kleine voorsprong. En Windmills
deed dat zowel aanvallend als verdedigend (net) niet. Het resultaat
na tien minuten was ernaar; 13-14 voor BAL. Een paar individuele
highlights nog die het vermelden wel waard zijn: Coleman die opnieuw
de bal van de ring af tikte nadat de bal de ring heeft geraakt -we
zien het in Nederland niet zo vaak; Coleman doet het regelmatig- en
een schot dat hij in de hoek van het veld weg blokte nadat hij van
ver aan kwam vliegen. Snoepjes voor het publiek.
Het tweede kwart bracht min of meer
meer van hetzelfde; de punten waren duur. Door een reeks goede acties
van Pim de Vries in zowel de verdediging als in de aanval ging het
voordeel wel licht naar Windmills. Tony Washington blokte en
intimideerde met zijn lengte en atletisch vermogen een aantal Dordtse
schotpogingen en vergde de aandacht van de Windmills verdediging.
Wietze Nossek kwam af en toe aardig door. Maar de aanvallende kracht
van Weert was nu ook weer niet zo groot dat het de wedstrijd naar
zich toe kon trekken. Bij rust was de stand 29-27 en het humeur van
coach Hammink was er niet beter op geworden. Desondanks bleef hij
niet heel lang in de kleedkamer.
Zijn inbreng in de kleedkamer had wel
het gewenste effect; de verdediging van Dutch Windmills werd wat
energieker en scherper en dat begon te werken, met ook positieve
aanvallende gevolgen. Wat meer mogelijkheden voor de fast-break doen
vaak wonderen. Ryan Richardson ging zich ook met het scoren bemoeien
en met nog 4:10 op de klok en 42-32 op het scorebord probeert coach
Varagic het Dordtse momentum te stoppen met een time-out. Dat lukt
wel een beetje, met als meest opmerkelijke resultaat een
5-punts-aanval van Nino Gorissen; Roel van Overbeek bumpte zijn
teamgenoot van vorig seizoen op het moment dat hij aanzette voor een
fast-break. Dat werd bestraft met een onsportieve fout. Gorissen
maakte beide vrije worpen en schoot er een pull-up driepunter
overheen voor 42-37. Ook Hidde Roessink drukte in die fase even zijn
neus tegen het raam met een paar hustle rebounds in de aanval en een
fraaie pull-up score vlak voor de 24-seconden buzzer. In deze fase
was er ook een aantal malen onbegrip bij spelers over gefloten
aanvallende fouten bij picks en screens. Uiteindelijk veranderde ook
de derde periode weinig aan het wedstrijdbeeld; 46-42.
Wat in zich bij vlagen in het derde
kwart al een beetje aftekende, gebeurde ten volle in het laatste
bedrijf; een energieker, sneller en beter als team spelend Windmills
begon afstand te nemen van Weert dat het overigens niet opgaf. De
Dordtse verdediging sloot steeds beter en onder andere daardoor
kwamen er meer fast- en quick-breaks van de Dordtenaren (die trouwens
niet allemaal goed af werden gerond), er werden meer aanvallen goed
uitgespeeld met een paar fraaie driepunters als gevolg, en toen Weert
een press neerzette werd die volgens het boekje gebroken. Dat alles
was teveel voor Basketball Academie Limburg; het verschil liep op tot
maximaal twintig punten (70-50) en de eindstand werd 70-52.
Het lukte BAL nog niet om van 'de nul'
af te komen, maar misschien lukt dat de komende week als het thuis
speelt tegen Feyenoord Basketbal en Den Helder Suns.
Dutch Windmills speelde verre van goed,
maar pakte toch alweer de vierde overwinning in het prille bestaan.
Met Aris Leeuwarden thuis op donderdag voor de boeg is dat een goede
zaak. Daarna wordt het schema stukken zwaarder met achtereenvolgens
uitwedstrijden tegen Den Bosch, Zwolle en Leiden.
Coach Geert Hammink werd na de
wedstrijd op de vloer geïnterviewd en sprak expliciet zijn
ongenoegen uit over hoe zijn team aan de wedstrijd vanaf het begin
speelde. “Er werd niet hard genoeg gevochten, en onvoldoende als
team gespeeld en dat kan niet tegen een goed spelend Limburg.”
AART DEKKER (Meer over Dutch Windmills van Aart Dekker --- Hier ---)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten