Nog een reden tot donatie
De nieuwe wetgeving over orgaandonatie levert een goede casus voor mijn lessen filosofie aan geneeskundestudenten. Familieleden van mensen die doodgaan hanteren soms een andere definitie van ‘dood’ dan transplantatie-artsen, leg ik uit. Dat kan leiden tot onbegrip en een gestoord rouwproces. In de ervaring van familieleden is hun geliefde pas ‘dood’ als hij zijn laatste adem heeft uitgeblazen, als hij koud is en het hart niet meer klopt. Biologisch ‘dood’, noemt men dat ook wel. Maar bij orgaandonatie wordt de definitie van totale hersendood gebruikt: iemand wordt dan ‘dood’ verklaard als er geen hersenactiviteit meer is en de EEG-scan dus ‘plat’ is. Er is dan geen bewustzijn meer en los van machines zou het lichaam ermee stoppen. Bij donoren worden de ademhaling en het hart door machines aan de praat gehouden om de kwaliteit van de organen goed te houden totdat ze worden uitgenomen. „O”, reageert een student, „als je donor bent, dan leef je dus eigenlijk langer?”
Dit artikel werd gepubliceerd in NRC Handelsblad op Zaterdag, 17 september 2016, pagina 36
Meer 'Ikje's' --- Hier ---
donderdag 6 oktober 2016
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten