 |
| Actie ALV: 'Meer Geld van... |
Links:
.de eerste aflevering van deze serie --- Hier --
.de tweede aflevering van deze serie --- Hier --
.de derde aflevering van deze serie --- Hier --
 |
| ...de NBB naar het NMT! |
'Het Belang van een Goede Lichting (MU20 2004 t/m 2007)'
In tegenstelling tot de MU16 en MU18 is de MU20 niet al heel lang een categorie met standaard Europese Kampioenschappen waaraan veel landen meededen. Pas rond 2000 kwamen er EK's en in 2004 werd er voor het eerst en relatief klein B-Divisie-toernooi georganiseerd in Varna, Bulgarije. In 2005 vroeg ik aan de Estse bondscoach van de MU18 of Estland ook mee zou gaan doen bij de MU20. Zijn antwoord: “Nee, wij vinden: als je 19 of 20 bent en je bent goed, dan ben je al prof...dus een Nationaal Team MU20 is overbodig.” Het zou best eens kunnen dat er in veel meer landen zou werd gedacht. Maar twee jaar later deed ook Estland voor het eerst een MU20-B-Kampioenschap. En ze waren niet de enigen die omgingen; het aantal deelnemers groeide razend snel. Wel is het vaak zo dat landen bij de MU20 niet al hun grootste talenten bij zich hebben; onder andere omdat er al spelers zijn die al bij het Nationale Mannen Team meedoen, of omdat ze bezig zijn de NBA te halen, of omdat ze prof zijn en hun clubteam een dermate veeleisend programma heeft dat het vroeg in de zomer vallende MU20-EK slecht in dat schema past.
Je kan het Internationale Jeugdbasketball verschillende categorieën landen indelen;
-de Grote Basketball-landen die vrijwel permanent in de A-Divisies meedoen, als die al eens degraderen volgt daarop vaak weer snel promotie uit de B-Divisie.
-een klein aantal relatief zwakke B-Divisie-landen die eigenlijk nooit kans hebben op promotie naar de A-Divisie-, maar af en toe wel een sterke lichting hebben die op B-niveau goed mee kan.
-een hele grote groep middenmoters die 'op leven en dood' strijden om een beperkt aantal Promotieplaatsen. Deze groep bestaat valt dan weer uiteen in een deel dat regelmatig meedoet om de promotieplaatsen en, eenmaal gepromoveerd, ook vaak weer snel degradeert. En een deel dat meestal hoopt mee te doen om promotie, maar waarvoor daadwerkelijk promoveren er uiteindelijk niet vaak in blijkt te zitten. Voor de meeste van die middenmoters geldt dat hun niveau niet constant is, en daar komt het begrip 'Goede Lichting' om de hoek kijken. Daarmee bedoel ik dat in de twee jaargangen waaruit teams in het Internationale Jeugdbasketball voor het overgrote deel uit zijn samengesteld dusdanig veel talenten opleveren en dat die talenten ook nog eens zo goed verdeeld zijn over de posities dat er een sterk en uitgebalanceerd uit gevormd kan worden. Het moge duidelijk zijn dat Nederland bij de Mannen Jeugd op dit moment een middenmoter is, en dan nog een die slechts af en toe een lichting heeft die echt meedoet om promotie naar de A-Divisie.
De Oranje Jeugd is zelden zo mager bezet dat iedere tegenstander veel te sterk is, we horen dus niet bij de categorie zwakke B-Divisie-landen, ook al lijkt dat misschien voor mensen die het Jeugdbasketball alleen volgen via de uitslagen of via de plaats in de eindranglijst wel zo. Nederland moet het om mee te doen bij de beste B-landen wel hebben van goede lichtingen. Dat geldt dus voor vele middenmoters. Maar niet voor allemaal.
Zo zijn bijvoorbeeld Finland en België vaak concurrenten voor de Nederlandse jeugdteams, terwijl ze ons met het Nationale Mannen Team de laatste tien jaar duidelijk voorbij gestoken zijn. Finland moet het -terwijl het wel een land is dat in hoog tempo opstoomt op de Europese Ranglijst en de sport bezig is in Finland een van de meest populaire sporten te worden- net als Nederland (nog) van een 'Goede Lichting hebben om een volgende stap te maken. Maar voor België ligt dat anders; daar wordt al jaren bouwen onder leiding van MU20-Coach Paul Vervaeck en Bondscoach Eddy Casteels, minutieus en bouwsteentje voor bouwsteentje aan een steeds sterker A-Team. Misschien is dat voor de Belgen ook de enige manier; hun Jeugd-selecties lopen zelden over van de Top-getalenteerde spelers. Maar de Toppers die ze wel hebben, worden over een aanzienlijk aantal jaren klaargestoomd voor de Top, en dat model werkt; want de resultaten worden stapje voor stapje al vele jaren steeds weer iets beter.
De Finnen hebben al lang een heel goed Talent-ontwikkelings-model; het is vanuit de basis zeker consistenter en intensiever dan dat van Nederland, maar ook Finland heeft tot nu toe veel bereikt -net als Nederland; dat gaan we zo zien- door enkele Goede Lichtingen. In 2006, het eerste jaar dat Nederland meedeed met een MU20-B-Toernooi, dachten de Finnen dat '2006 hun jaar zou worden'; Promoveren naar de A-Divisie met hun beste lichting jeugd ooit. Het lukte ze -net- niet; in de allesbeslissende Halve Finale -waar winst zowel promotie als de finale om het B-Kampioenschap op kon leveren- speelden ze ondermaats...Macedonië en Georgië, beiden ook zeer sterk bezet met een aantal letterlijk en figuurlijk grote talenten promoveerden. Finland versloeg Georgië trouwens in de Groep nog wel, wat Georgië dan weer inspireerde voor een explosie tegen Nederland(106-64).
Na die Halve Finale kwam een van de Finse coaches, die ik al jaren kende, naar me toe “Aart, tell me; why did we lose?” Ik was voorzichtig, had wel iets opgevangen -er was ziekte in het team, maar iedereen speelde wel mee... Hij gaf zelf het harde antwoord: “We choked, didn't we? Yes, I think we choked!” Ik antwoordde dat ze inderdaad minder speelden dan alle eerdere wedstrijden, en dat er teveel relatief gemakkelijke schoten werden gemist...dus...ja, als je dat 'choken' wilde noemen...dan was dat wat er gebeurd was...”
!!!
Maar daar hield het verhaal niet op; het was wel degelijk een steengoede lichting, en die jongens -o.a. Petteri Koponen, Gerald Lee, en Mikko Koivisto- werden -met eerst wat oudere spelers, NBA'er Mottola was heel belangrijk, en later natuurlijk ook aanvullen van nieuwe jongeren- wel degelijk de kern van het Finse Nationale Team, en dat team werkte zich op van de status incidentele deelnemer aan EuroBasket, tot een vaste deelnemer en een geduchte tegenstander voor iedereen. Intussen zijn er spelers verdwenen, en nieuwe bijgekomen, maar de volgende 'Goede Lichting' speelde in 2015 bij het MU20-B-Kampioenschap en won die keer wel, en zal naar alle waarschijnlijkheid voor een nieuwe push omhoog kunnen gaan zorgen.
!!!
In 2004 en 2005 werd een begin gemaakt; de MU16 deed als eerste mee aan een B-EK -Aaron Roye was een van de beste spelers- en Burhan Alibegovic deed met een selectie spelers mee aan een in Nederland georganiseerde Summer-league, en later ook aan het sterk bezette toernooi van Tourcoing. Onder anderen Sjors Besseling, Arvin Slagter, Stefan Wessels, Nikki Hulzebos, Thies Teeuwkens, Rani Chaoui, Jesper Jobse, Arno Bunnig, Pascal Balm, Kenrick Zondervan, Jeffery de Vries, Olaf Janssen en Mick Burger waren deel van die teams en zagen we later in de Eredivisie en deels in het Nationale Mannen Team terug.
In 2006 in Lissabon deed voor het eerst een Oranje MU20 Team mee aan een Fiba-B-EK, en met spelers als Henk Norel(15ppg), Nick Oudendag(14ppg), Robert Krabbendam, Robin Smeulders en Pieter van Tongeren had Alibegovic een luchtmacht waar veel tegenstanders jaloers op waren. Schutter Terry Sas werd Topscorer(18.9ppg), de sterk creërende Richard Maxwell(12.3ppg), Mitchell Kouwijzer(9.1ppg) en MU18-speler Aaron Roye waren sterke bezetting op de Point Guard-positie, maar als geheel kwam het team nog net tekort voor een plaats in de Halve Finale; het boven beschreven Finland(75-85 Verlies) en Georgië(64-106) waren sterker in de de Groepfase. De andere zes wedstrijden werden gewonnen en dat resulteerde in een Negende Plaats. Georgië werd Kampioen, Nederland Negende, maar beiden hadden een W:L-record van 6:2...
Van deze lichting had dus bijna niemand de ervaring van eerdere Fiba-EK's, en misschien was dat wel het grootste gemis. Toch was dit eigenlijk al een 'Goede Lichting', maar dan wel een die nog niet gepokt en gemazeld was.
In 2007 in Warschau, Polen was Aron Roye en Mitchell Kouwijzer (al) de startende Guards. Kouwijzer viel helaas al na twee wedstrijden uit door een blessure, en dat was een aderlating die het vervolg van het toernooi zeker negatief beïnvloedde. Naast goede Point Guards bevatte het Roster weer flink wat lengte met Robin Smeulders als Shooting Forward en Kenneth van Kempen, Nick Oudendag en Roeland Schaftenaar als Power Forwards en Centers. Schaftenaar was trouwens de volgende uitvaller door en blessure; hij raakte in wedstrijd vier geblesseerd en kwam ook niet meer terug.
Nederland liet zich in de eerste helft van de eerste wedstrijd tegen Estland de kaas van het brood eten door de kleine -maar o zo gisse en wilskrachtige- Sten Sokk; in de tweede helft kwam Nederland met onder andere Elias Bish op Sokk veel beter uit de verf, maar de achterstand was te groot om alsnog te winnen. De tweede sleutelwedstrijd in de Groep ging tegen het het sterke en thuisspelende Polen; er werd goed gespeeld, maar uiteindelijk wel verloren(73-85). Dat betekende dat weer spelen om de Negende plaats. Maar België en Tsjechië zorgen in de strijd om die plaatsing voor (nog meer) mineur in de stemming, het werd een Dertiende plaats. Dat was een niet helemaal onlogische uitkomst van een rommelig toernooi, al had er -idealiter- (veel) meer ingezeten...
Toch was ook dit toernooi -als we er vanuit het nu op terugkijken- meer dan nuttig door de ervaring die onder anderen Roye, Schaftenaar, Smeulders en Oudendag er opdeden, soms leer je meer van (een keer) verliezen dan van gelijk al winnen...
Volgende keer: 'Het Belang van een Goede Lichting (MU20 2008 t/m 2010)'
AART DEKKER (namens de groep initiatiefnemers 'Meer Geld van de NBB voor het NMT!')
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten