“Ook al heb je door je huidskleur een voorsprong op kleurlingen, als jij betere kansen voor jezelf wil creëren dan zul je daar nu beter je best voor moeten doen. Mensen met kleur hebben nu eenmaal dezelfde kansen gekregen als jij en daar maken ze gebruik van ook. Als jij vindt dat jij beter bent dan hen en dat zij jouw plek inpikken, dan betekent het gewoon dat jij harder moet werken dan die gekleurde mensen. In tegenstelling tot vroeger, geldt je huidskleur niet langer als een garantie voor succes.”
Zwarte journalist zet alt-right Richard Spencer op z’n plek
Alt-right Richard Spencer kwam laatst in het nieuws met een video waarin zijn aanhangers “Heil Trump!” scandeerden. Tijdens een interview met een zwarte journalist bleek hij zich echter niet staande te houden.
Wat gebeurt er als je een scherpe, Afro-Amerikaanse journalist en een wit-nationalistische spreker aan één tafel zet? Dinsdag was alt-right voorman Richard Spencer te gast bij televisiejournalist Roland Martin, in een aflevering van het Amerikaanse programma NewsOne Now (TV One). Zelfs na de uitzending wordt het dertig minuten durende interview nog door duizenden mensen bekeken en besproken.
Spencer kwam de afgelopen paar dagen in het nieuws door een video waarin zijn aanhangers “Heil Trump!” en “Heil Victory!” scandeerden, gevolgd door een Hitlergroet. Eerder schreef journalist Maartje Somers in NRC over deze controversiële beelden en de discussie die daarover ontstond. Richard Spencer ziet zichzelf als voorman van de zeer rechtse alt-right-beweging in Amerika.Twee tegenpolen gaan een kritisch gesprek aan met elkaar. Het meest voor de hand liggende zou zijn dat beiden in een ordinair moddergevecht belanden.
‘Ja maar, ik ben ook geen wetenschapper’
Maar al vrij gauw in het gesprek houdt Spencer zich amper staande. Eerst probeert hij de vragen zo veel mogelijk te omzeilen. Wanneer Martin onverstoord blijft doorvragen, probeert hij zo correct mogelijk in te gaan op de vragen. Als Martin hem betrapt op zijn tegenstrijdige antwoorden, dekt hij zich stamelend in met antwoorden als: “Ja maar, ik ben ook geen economisch denker” en “Ik ben geen wetenschapper”.
Martin vraagt Spencer naar zijn uitspraak over de ondervertegenwoordiging van witte werknemers op de arbeidsmarkt. “Ik weet niet exact de statistieken,” antwoordt Spencer. Wanneer Martin de cijfers erbij pakt, confronteert hij Spencer met een onderzoek waaruit blijkt dat minstens 80 procent van de banen op de Amerikaanse arbeidsmarkt wordt vervuld door witte werknemers. Niet alleen weet Spencer geen coherent verhaal meer te vertellen, hij wordt ook zichtbaar minder zeker zijn eigen verhaal. Spencer beseft zich dat hij het gesprek met Martin simpelweg niet gaat winnen.
Tekst gaat verder onder interview
Van fel debat naar strenge toespraak
Wellicht omdat Spencer gewend is te spreken voor gelijkgestemden die hem niet vragen naar bronnen of statistieken. Misschien omdat Martin duidelijk een stuk ouder is dan Spencer. Of komt het vooral doordat Martin als voormalig politiek commentator getraind is in het stellen van scherpe vragen? Hoe dan ook, Martin wordt zich er ook van bewust dat er geen sprake is van een gelijkwaardig gesprek. Vanaf dat moment maakt een scherp televisiedebat tussen twee volwassenen een onverwachtse draai naar een gesprek dat meer weg heeft van een vader die zijn zoon toespreekt. Streng, doch barmhartig geeft hij Spencer het volgende advies:
“Ook al heb je door je huidskleur een voorsprong op kleurlingen, als jij betere kansen voor jezelf wil creëren dan zul je daar nu beter je best voor moeten doen. Mensen met kleur hebben nu eenmaal dezelfde kansen gekregen als jij en daar maken ze gebruik van ook. Als jij vindt dat jij beter bent dan hen en dat zij jouw plek inpikken, dan betekent het gewoon dat jij harder moet werken dan die gekleurde mensen. In tegenstelling tot vroeger, geldt je huidskleur niet langer als een garantie voor succes.”
Lees ook:‘De machtsgreep van de alt-right’, geschreven door Guus Valk.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten