|
Meer Geld... |
Link: de eerste aflevering van deze
serie --- Hier --
|
...van de NBB naar het NMT! |
Eind 2012 legde het NBB-Bestuur een
financieel reddingsplan aan de ALV voor. Een plan dat ook inhield dat
het Nederlandse Nationale Mannen Team voor twee jaar 'bevroren' zou
worden. Vervolgens sprongen er een paar Ex-internationals -samen met
wat FEB-clubs- in het ontstane gat, om te voorkomen dat er 'dus'
minimaal twee jaar lang geen Oranje Mannen Basketball -en ook geen
Oranje MU20-team- zou zijn.
Weinigen dachten op dat moment aan
'Winnen'.
'Redden wat er te redden valt' was
veeleer het credo...
Maar dat 'wat' (van '...redden wat er
te redden valt...') bleek dus al snel meer te zijn dan zelfs de
grootste en meest onverbeterlijke optimisten -waar onder uw
schrijver- voor mogelijk hielden.
Want al in 2013 speelde het Nationale
Mannen Team goed. Zo goed, dat het zonder het 'administratieve foutje
met grote gevolgen' -het beruchte 'sterretjes-incident'- waardoor de
eerste twee winstpartijen werden omgezet in forfaitaire 0-20
nederlagen-, heel wel denkbaar is dat de Oranje-basketballers zich al
in 2013 zouden hebben geplaatst voor EuroBasket 2015.
En dat was iets dat zelfs ik -en met
mij enkele andere vaak geridiculiseerde optimisten- zelfs in de
mooiste dromen niet voor mogelijk hielden.
In 2013 was trouwens een groot deel van
de potentiële A-Internationals -geschrokken door het perspectief van
'helemaal geen Oranje Basketball meer'- beschikbaar, present en in
goede doen.
Dat was in 2014 wel anders...maar
achteraf maakte dat het zich vanaf die zomer ontvouwende sprookje
alleen maar mooier. Coach Toon van Helfteren heeft het in vele
interviews verteld: “dat er op de eerste training maar zeven van de
een-en-veertig(41!) opgeroepen Internationals meldden”, en dat “de
Oranje-staf en NMT-mensen elkaar toen wel even aankeken; moeten we de
stekker er maar niet gewoon uittrekken?” Gelukkig deden ze dat
niet...
Want waar het Nationale Nederlandse
Mannen Team dus kopje onder leek te gaan in een moeras van ellende,
problemen en gebrek aan interesse van de 'partijen die er toe deden',
ontwikkelde zich er vanaf dat moment een heuse 'Cinderella Story';
Staf en NMT besloten door te gaan, er werden links en rechts nog wat
spelers gevonden die wel hun zomer wilden offeren om 'Oranje te
redden', er werd hard gewerkt, er werd in de Qualifiers-serie
gewonnen, meer gewonnen, en uiteindelijk genoeg gewonnen om de eerste
Kwalificatie voor een EK-eind-toernooi in 25 jaar binnen te halen.
Waar in eerste instantie gold dat
'Meedoen is -zeker in het begin- belangrijker dan winnen!', werd er
een resultaat neergezet dat in ruim tien eerdere pogingen -soms nipt,
soms kansloos- niet behaald kon worden. Een tijdperk van 25 jaar
waarin het negativisme diep geworteld raakte in de Nederlandse
Basketball-wereld.
Maar hoe was dat in hemelsnaam
mogelijk? Stelden de vele criticasters -waaronder niet de minste
namen in het Nederlandse Basketball- niet al vele jaren dat 'alle
investeringen in het NMT weggegooid geld waren? Dat slechts opnieuw
beginnen met de aller-jongste jeugd soelaas zou bieden? Als er geen
noemenswaardig spelersmateriaal was, hoe kon een mix van enkele
A-Internationals, spelers van Nederland-B en -C, en
Jeugd-internationals zich dan wel kwalificeren voor EuroBasket
2015?!?
Er bestaat een spreuk dat 'Succes
altijd Vele Vaders heeft' en het is ook meestal zo dat 'Als er
verloren wordt, de coach meestal de Kop van Jut is...en vaak degene
is die ontslagen wordt...'
Oranje Basketball Head-coach Anton
'Toon' van Helfteren -overal waar zijn naam staat mag u ook lezen:
'met zijn technische staf verder bestaande uit Rechterhand Sam Jones
en Team-manager Peter van Noord'- heeft inmiddels zo'n staat van
dienst in het vaderlandse basketball, dat hij zich aan beide
bovenstaande 'wijsheden' kan onttrekken. Het relatief grote succes
van vier jaar NMT/Oranje Basketball werd door sommigen vrijwel
uitsluitend aan hem toegeschreven, terwijl ik er (nog) niets van
gemerkt heb dat de 'net-niet-kwalificatie voor EuroBasket 2017' op
zijn conto in mindering wordt gebracht. Dit laatste is zeker terecht;
want 'het balletje caramboleerde in september 2016 dusdanig rond het
ringetje', dat er 'voor precies hetzelfde beetje geld' al na vijf
wedstrijden een directe -dus 'dik wel'- kwalificatie uit had kunnen
rollen...
Tegelijkertijd het een 'waarheid als
een koe', dat een coach 'alleen maar zo goed kan zijn als zijn
spelersmateriaal hem toe staat'. Dus: dat een slechte coach van een
grote groep steengoede spelers alsnog een zootje kan maken, en een
hele goede coach van middelmatige spelers een boven hun stand spelend
team kan maken is een feit. Maar zelfs de allerbeste coach zal
nauwelijks iets kunnen bereiken, als de beschikbare spelers niet
tenminste 'iets' te bieden hebben.
Toon plaatste zich in 'de Miraculeuze
Zomer van 2014' met een verre van 'best-haalbare selectie' tegen alle
verwachtingen in voor EuroBasket 2015. Hij had dat denk ik
-administratief falen daargelaten- waarschijnlijk zelfs al een jaar
eerder hebben kunnen presteren. Wapenfeiten die in Nederland opgepikt
weren door Media en Fans, maar misschien nog wel meer in het
buitenland werden herkend als 'Sterk'. Dat leidde dan ook direct tot
erkenning in 'dat Buitenland'; er kwamen veel uitnodigingen binnen
van sterke Basketball-landen voor Oefenwedstrijden, Stages en
Prestigieuze Toernooien.
En vervolgens werd tijdens EuroBasket
2015 door Oranje bewezen dat Nederland 'er weer echt bijhoort'!
Het begon met 'Meedoen is -zeker in het
begin- belangrijker dan winnen!' en leverde binnen ongedacht korte
tijd succes op.
Stelt u zichzelf eens voor dat FEB en
NMT niet in dat door de NBB geschapen gat waren gesprongen; waar
zouden we dan op dit moment staan?
Goed; de staf -en op de achtergrond
NMT- leverden dus erg goed werk.
Maar waren er dan helemaal geen andere
factoren die van betekenis waren?
Ik denk van wel. Daarover de volgende
keer/morgen:
'Meedoen is
-zeker voor de Jeugd- belangrijker dan winnen!'
AART DEKKER (namens de groep initiatiefnemers 'Meer Geld van de NBB voor het NMT!')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten