EVEN TERUG KIJKEN / NAAR: Juni 2013 - NBB ALV - Speech van Aart Dekker; naar aanleiding van 'De Vorige en de Aankomende NBB-ALV'

Het me vaker overkomen; dat ik iets schreef, en jaren later dacht "Toch eens even teruglezen..."

En dat ik dan -al lezende - denk: "Shit..! Dat is lang geleden, maar toen schreef ik het ook al..."

Omdat mijn bestand aan lezers sinds Juni 2013 flink is gegroeid, maar ook omdat het soms misschien wel lijkt alsof ik graag lang van stof ben, maar er eigenlijk een broertje aan dood heb om op Vergaderingen het woord te voeren, ik liever niet in herhalingen verval, en verwacht a.s. Zaterdag, 23 November 2016 toch wel weer enkele malen het woord zal moeten voeren...nu alvast, voor een ieder die ook wel even terug wil -kijken, -lezen en -denken; nog een keer mijn verhaal van toen...ter lering ende vermaeck...opdat wij zaterdag er sneller door kunnen...


Inleiding + Inhoud/Leeswijzer bij het navolgende

Het rommelt (weer!) binnen de NBB. Opnieuw zijn er financiële lijken uit de kast gerold, en weer is er een groot financieel gat, en is daardoor het Eigen Vermogen van de NBB tot ver onder nul gedaald. Nu komen stuk voor stuk, de Vergaderstukken voor de NBB-ALV beschikbaar. Maar al daarvoor, in Rayon West vanavond (vrijdag 14 juni), wordt er in de diverse Rayons vergaderd, deels ook ter voorbereiding op de NBB-ALV die 22 juni op de agenda staat. In de toekomst zal dit systeem anders worden, dan kiezen verenigingen meer direct hun eigen afgevaardigden, al is door alle financiële problemen nog niet duidelijk wanneer dat precies ingaat. Maar ook nu al loopt de vertegenwoordiging van de Verenigingen niet altijd even soepel. Het is ook lastig om 'in Vergadertaal' de urgentie van de geluiden in Rayon-ALV's (of andere Rayonbijeenkomsten) goed over te brengen aan Bestuur en Apparaat. De laatste voorbereidende vergadering van 'West' ging geheel de mist in, deels doordat geen enkele van de weinige aanwezige verenigingen vergaderstukken had (bekeken). Maar de kritiek richting 'de NBB' was er niet minder om...

Ik zie mezelf als vertegenwoordiger van de NBB-Verenigingen (uit West), en ik kreeg steeds sterker het gevoel dat er iets (anders) moest gebeuren. Daarom besloot ik tot een ongebruikelijke stap: ik schreef een speech 'uit het hart', een poging datgene wat leeft binnen de Verenigingen (van West, maar vast ook daarbuiten), over te brengen aan: in eerste instantie het NBB-Bestuur, maar in hun kielzog ook ieder ander die iets in te brengen heeft binnen NBB, Rayons en 'de Verenigingen'...

De tekst volgt hieronder in drie varianten:
1) Mijn eigen Samenvatting t.b.v. de Notulen van de ALV
2) De Samenvatting van die samenvatting die het NBB-Bestuur in de ALV-notulen heeft opgenomen.
3) De volledige tekst van mijn speech (ongeveer 5-6 minuten leestijd)

Tot slot mijn vraag aan 'de Verenigingen': heb ik het sentiment dat leeft t.o.v. 'de NBB' hiermee goed verwoord? Ik hoor het graag!

Tenslotte herhaal ik mijn mantra: “De 'NBB', dat zijn wij allemaal SAMEN!”

Met andere woorden: roepen dat 'Ze het daar (bij de NBB, in het Bestuur, etc, etc.) allemaal niet goed doen', is (te) gemakkelijk. Dan moet je ook aangeven hoe het dan wel moet, en daarvoor de handen uit de mouwen willen steken! Dus laat me weten wat u hiervan vindt, en laat uzelf horen op de Rayon-ALV's.


AART DEKKER




1) (Mijn) Samenvatting van de Hartekreet aan NBB-Bestuur,
Leden van de ALV, en via hen eigenlijk iedereen die iets in de melk te brokkelen heeft in het NLDse Basketball.

Aart Dekker trachtte aan zowel het Bestuur van de NBB, maar nadrukkelijk ook aan alle andere afgevaardigden en andere aanwezigen, zijn zorg over te brengen die hij heeft over de problemen die veel verenigingen van de NBB ervaren:
-financieel
-w.b.t. accommodaties,
-w.b.t. kader.
De titel waaronder hij een en ander bracht: 'Het gaat om de Hearts and Minds van de mensen in de NEB-Verenigingen!'

Het gemiddelde gevoelen bij velen in 'den lande' (bestuurders en andere vrijwilligers):

'Zij daar in Nieuwegein, doen niets (of bijna niets) voor ons,
maar wij zijn wel degenen die 'het' allemaal moeten betalen, STEEDS MEER BETALEN;
TEVEEL BETALEN!!
Hij benadrukt dat het niet om zijn eigen mening gaat, maar dat het geluiden zijn die hij (heel) vaak
hoort en/of leest.

Hij onderbouwde deze problemen aan de hand van zijn eigen Vereniging: BV Team Ten Dreamers The Hague die, na oprichting door enkele enthousiastelingen en op verzoek van de Gemeente Den Haag in 1993,
in 1997 al 200 actieve leden in de categorieën Jeugd en Jongeren had, plus nog eens een kleine 100 Schoolleden op het Johan de Witt College. Het was bovendien een volledig multiculturele club met leden uit 60 landen.

De club verzorgde erg veel randactiviteiten op gebieden als Straat-, Buurt en Schoolbasketball, vaak in opdracht van de Gemeente, en voorzag daarmee tot in hoge mate in de benodige Financiën en Zaalruimte.
Er werd een activerend Jeugdbeleid gevoerd, en d.m.v. het al snel binnenhalen van leden in de jongste leeftijdscategorieën werd getracht ouders te interesseren voor vrijwilligerswerk.
Al dit succes werd beloond met een flink aantal nominaties voor Sport-Stimulerings-Prijzen, waarvan er ook enkele werden gewonnen. De huidige Streetball Vereniging St4R ontsprong ook uit TTD.

Toch wrong het op diverse punten, wat er uiteindelijk, toen er een nieuwe wethouder kwam die het beleid van zijn voorganger liet vallen ('Hij had het niet zo op allochtonen, en veronderstelde dat hun ouders toch niets deden', en stopte liever ADO Den Haag vele miljoenen steun toe (minimaal 80M)), stopte TTD haar activiteiten na twee onverantwoord zware/moeilijke jaren.

Conclusies/Analyse uit 8 jaar TTD,
Vrijwilligers:
-er zijn te weinig 35+ leden binnen de meeste verenigingen, terwijl je het juist van die categorie moet hebben als het gaat om capabel kader.
-Basketball zoals wij dat doen via de NBB is een lastige sport om onder de knie te krijgen voor het kader, zeker als je er niet in bent opgegroeid en opgevoed; iets wat opgaat voor vrijwel het gehele allochtone deel van de leden.
-Dit leidt tot erg veel boetes, en boetes krijgen frustreert.
-Met te weinig kader teveel moeilijke dingen moeten doen frustreert ook.
Zaalruimte:
-er is te weinig van, en het is vaak te duur.
Bondscontributies:
-leggen ook een zware last op verenigingen.

De NBB in al haar geledingen moet, teneinde frustraties en andere negatieve emoties te voorkomen, en het faciliteren van Groei (Kwantitatief en Kwalitatief), die vooral bij de verenigingen gerealiseerd zal moeten worden:

meer aandacht en inzet voor de volgende aspecten:
a) COMMUNICATIE,
da's soms best lastig; het kost veel tijd, en het valt niet altijd mee buiten het eigen denkraam te kijken en denken, laat staan daarbuiten te HANDELEN...MAAR HET MOET!!

b) TRANSPARANTIE;
Er IS relatief best veel potentieel en talent; op iedere plaats moeten de beste, en meestbelovende mensen terecht komen, niet degene die we 'toevallig' kennen, of waar we het best mee op kunnen schieten. Dus: heldere criteria en procedures, en functies die in principe open staan voor iedereen.

c) HULP uit het veld AANVAARDEN;
Er zijn (veel meer mensen) in het veld die zouden willen/kunnen helpen!

Uiteindelijk gaat het erom wat we met z'n allen doen,

wat mij betreft moet dat SAMEN,
dus niet ieder voor zich,
niet tegen, of ondanks elkaar, maar MET elkaar.

De NLDse BB-wereld moet daardoor van een EILANDENRIJK, tot EEN GEHEEL worden gesmeed, waarin niemand meer redenen heeft zich onrecht en/of tekort gedaan, of genegeerd te voelen.


Aanleiding
voor deze boodschap uit het veld naar de NBB was een totaal mislukte Voorzittersbijeenkomst in West ter voorbereiding op de ALV van 23 Maart. Dit werd veroorzaakt door onduidelijkheid over de agenda vanwege van het ontbreken van stukken bij de clubs. Er kan niet van alle clubs worden verwacht dat zij vergaderdata en het al dan niet boven water halen van de stukken zelf in de gaten houden.

Voorgestelde concrete actie volgende ALV's:
-Alle verenigingen weer de Vergaderstukken op papier gaan sturen.


3) Complete tekst Speech ALV:

ALV

Voorzitter, via u wil ik het bestuur en de ALV als geheel een 'KREET' overbrengen, in de zin van
HARTEKREET, misschien zelfs een beetje NOODKREET.
Misschien niet zo gebruikelijk in een vergadering zoals deze,
maar volgens mij essentieel op dit moment.
En bovendien een aanloop naar wat mede-afgevaardigde Duco Tjeerde namens West straks komt toelichten.
Ik heb deze tekst digitaal beschikbaar,
zal ook zorgen dat er digitaal een samenvatting van bij de notuliste komt, dat scheelt schrijfwerk...

'Hearts and Minds',
ik houd niet zo van cliches,
maar iedereen begrijpt wel wat ermee bedoeld wordt,
en het dekt de lading van mijn betoog.
Om mijn boodschap van de juiste context te voorzien,
moet ik kort mijzelf introcuceren,
anders zouden er andere intenties in gehoord zouden kunnen worden dan de bedoeling is.
Ik krijg van andere basketball-mensen nogal eens te horen dat
ik 'een onverbeterlijke optimist ben,
als het gaat om de toekomst van het NLDse BB'.
Meestal volgen dat soort typeringen,
op door mij geschreven columns op een van de basketballsites, die ik sinds een jaar of 10 schrijf.

Niet iedereen zal mijn stukken kennen;
de belangrijkste rode draad in mijn stukken is dat wij afmoeten van het
'wij (van de verenigingen)
vs.
zij(van de bond)-denken';
ik zeg of schrijf dan ook regelmatig:
'de NBB, dat zijn wij ALLEMAAL!', WIJ SAMEN dus!
SAMEN moeten we het doen!
Maar in de dagelijkse realiteit merk je daar weinig van...

Dan nu de concrete aanleiding om hier, met licht klotsende oksels, te gaan staan met een ongebruikelijke boodschap.


Klotsende oksels, want:
-alhoewel ik al zeker 10 jaar afgevaardigde ben voor de verenigingen van West...
-ben ik GEEN Vergadertijger...
-voor mij zijn ALV's, zeg maar, een 'noodzakelijk kwaad',
-daarom offer ik, schat ik, tussen de 4-8 dagen p/j aan het voorbereiden en bijwonen van dit soort vergaderingen, wat in mijn conditie een flinke opgave is, en wat ook mij steeds zwaarder valt...

Op 12 maart hadden wij het Voorzitters-overleg van 'West'

Het werd een dieptepunt wbt opkomst:
waar wij normaal toch al snel 40 verenigingen zien, waren het er nu 6, hooguit 8!

Ook inhoudelijk beleefde IK het als een fiasco:
-wij konden de agenda van vandaag nauwelijks inhoudelijk bespreken,
-want geen van de aanwezige verenigingsmensen had de stukken,
-laat staan dat ze ze hadden gelezen


Het gaat er mij, nu en hier, niet om te 'Zwarte-Pieten',
maar mijn eerste suggestie is:

Ga a.u.b. ook alle verenigingen weer gewoon de stukken op papier sturen,
het kost een beetje,
maar tastbare stukken zijn,
zeker voor mensen die niet in het vergadercircuit zitten,
minder vluchtig, er kan minder fout gaan...


Dan nu naar het hart van mijn betoog!

Ik twijfel nog steeds niet aan
de tomeloze inzet en goede intenties,
van ONS(!) BESTUUR hier achter de tafel.

En net zo min aan die van de meeste mensen op de diverse buro's
Maar als je 'IN DEN LANDE' mensen spreekt,
en dan gaat het vaak om dragende mensen,
van niet de minste verenigingen, dan hoor je wel anders... Ik noem maar geen citaten
Het gemiddelde gevoelen (mijn SAMENVATTING!)
=
'Zij daar in Nieuwegein, doen niets (of bijna niets) voor ons,
maar wij zijn wel degenen die 'het' allemaal moeten betalen,
STEEDS MEER BETALEN; TEVEEL BETALEN!
Nogmaals, niet mijn mening, maar het zijn wel geluiden die ik vaak hoor of lees...

Het Punt: 'HET' zit velen binnen de NBB hoog!

Maar WAT is 'HET' dan dat mensen zo hoog zit?

Corrigeer me als ik het verkeerd zie,
maar volgens mij willen wij met z'n allen GROEI ?
We snakken naar groei,
-groei kan de rekeningen beter betaalbaar maken
-groei geeft weer wat positief aanzien

IK zit inmiddels al weer 38 jaar in het BB
-Heb bijna alles meegemaakt wat je als NLDse BB'r kan beleven,
-heb ook bijna alles gedaan, of van heel dichtbij gadegeslagen...en dat in vele landen...
Ik werd ooit afgevaardigde,
vanwege mijn initiatief een nieuwe vereniging op te starten,
-dat werd Team Ten Dreamers in de Oude Wijken van Den Haag,
-de club die ook de bron is waaruit de huidige bloeiende StreetballClub St4R ontsprong.

We startten TTD officieel in oktober 1993,
-in1997 hadden we 200 actieve leden bij de NBB, in 17 Teams,
-ze kwamen uit zo'n 60 landen,
-dus 80% allochtoon,
-en bijna iedereen viel in de categorieen Jeugd/Jongeren
-daarbij nog eens een kleine 100 schoolleden op het JdeWC
-we werkten ons rot om die leden,
-en de benodigde financieen en zaalruimte, via vele randactiviteiten, bij elkaar te schrapen;
-dat deden we op straat, in scholen en in buurthuizen, en waar/met wie ook maar mogelijk
-een van de vele hoogtepunten op dat gebied: -2x2500 deelnemers bij de NBA-3-on-3 op de Boulevard van Scheveningen,
waar wij de Vrijwilligers en een deel van de promotie voor deden.
-we hadden de 1e Sport-Combinatie-Functionaris van NLD,
al moest die term nog uitgevonden worden
-nu heten die mensen alweer anders,
Sport Buurt Coach geloof ik...
-we activeerden Jongeren, we leidden ze op en gaven ze begeleiding 'on the job';
-zo waren er meerdere coaches tussen 17-20,
die op het hoogste niveau U12, U14, U16 en U18 teams coachten...
DAT = GROEI!
En het is mijn overtuiging dat dat soort ontwikkelingen op veel meer plaatsen mogelijk zijn...

Veel succes dus; dat voelde goed,
we kregen zelfs diverse Sportprijzen (of nominaties daarvoor)!!

Maar, er waren ook keerzijden:
-we waren opgericht omdat de gemeente dat graag wilde
-een peiler onder onze financien, was een kust en keur aan projecten die we in opdracht van de gemeente deden
-de gemeente bleek onbetrouwbaar, daarover zo meer...
VRIJWILLIGERS
(35+)
-de dubbel-actieve jongeren gingen studeren, wilden 'hogerop',
waaierden uit naar het hele land,
naar het buitenland zelfs..!!
-ergens in 97/98 kwam ik in de krant een artikeltje tegen; 'De Vrijwilliger is 35+'
-ik droeg het knipseltje -als het al niet op papier was, dan toch tenminste in mijn achterhoofd-,
altijd bij me ...
-TTD heeft nauwelijks leden van 35+ gehad...

(Ouders)
-onze strategie om via de jongste jeugd ouders binnen te halen, en te betrekken werkte;
-in 1999-2000 hadden we een groep van zeker 20 ouders die zichzelf spontaan aanboden als vrijwilliger;
-moeders met hoofddoekjes,
-vaders die in keukens werkten, of in de kassen
-klinkt fantastisch, WAS ook mooi, maar....
-die ouders? Die waren, net als vrijwel alle leden, nieuw in het basketball,
-er waren er zelfs maar weinig die ooit een andere Nederlandse Sportvereniging van binnen hadden gezien...
-wij hadden te weinig 'handjes',
om al die nieuwe mensen op te leiden,
en te begeleiden voor alle kaderfuncties,
WANT
-Basketball is een verdomd moeilijke 'tak van sport' om onder de knie te krijgen! Vooral bestuurlijk en organisatorisch...
-we vroegen om hulp daarbij, bij de gemeente, bij de Sport Service ZH
-bij de gemeente zat inmiddels een nieuwe wethouder,
en die vond al die allochtonen maar niks;
-”allochtone ouders willen toch niets doen”, zei hij, “nou dan moeten clubs die kinderen maar weigeren als lid”, sprak hij op AT5...
-80M in ADO Den Haag pompen, DAT was trouwens ook VEEL interessanter!!
-De hulp, die wij wel degelijk kregen,
met name van Sport Service ZH, bleek
(het zijn HUN WOORDEN),
een druppel op een gloeiende plaat;
-Daarom adviseerden zij de gemeente o.a.
1-2 jaar lang,
1,5 fte Verenigings-ondersteuning...
Die er nooit kwam...


OK, TTD/Den Haag, het was een hele specifieke situatie,

-MAAR IK DENK dat,
historisch gezien,
maar een bitter klein % van de NBB-leden de 35+ heeft gehaald als actief lid...
...of zie ik dat verkeerd?
-En de meeste allochtone ouders hebben nog steeds weinig affiniteit met het Nederlandse Verenigings-systeem, en daar komen er alleen maar meer van...

Maar kijk eens deze zaal rond: hoeveel allochtone bestuurders en afgevaardigden tellen we?

Kees Zwemer, de ambtenaar waarmee ik 6, 7 jaar op bijna wekelijkse basis samenwerkte,
totdat hij naar de Sportraad ZH vertrok,
-gaf mij sindsdien regelmatig zijn de ANALYSE;
-”Zaalsportverenigingen, maar zeker basketball-verenigingen(!), zitten, wat kader betreft,
vol met 'DOENERS' “
-”Ze hebben maar weinig DENKERS, WEINIG GOEDE NETWERKERS, WEINIG MENSEN die goed (en ervaren) zijn in het opzetten van goed gestruktureerde organisaties”

Veel verenigingen hebben dus:
kwalitatieve tekorten op vrijwilligers-gebied,
EN/OF
kwantitatieve
VAAK ALLE TWEE...!

We kunnen dat ook zelf zien, iedere week weer; hoe komen wij anders aan de bijnaam:
NEDERLANDSE BOETE BOND?

EN: we weten allemaal hoe dat voelt, BOETES krijgen...

Vrijwilligers zijn dus een struktureel probleem voor de verenigingen van de NBB,
en dus voor de NBB!!


Het laatste aspect dat ik wil behandelen: ACCOMMODATIES
-Wij waren erg creatief in het voorzien in de behoefte aan accommodaties;
-we gingen allerlei samenwerkingen aan,
-we gingen naar ongebruikelijke locaties,
-we balden in te kleine zalen,
-etc.
-maar de gemeentelijke accomodaties werden in sommige gevallen, in slechts een jaar of 4-5,
- 2 tot 6x duurder!
-zouden de accommodatieproblemen sindsdien minder zijn geworden?
-zijn ze goedkoper geworden?
-...ik zeg maar niets meer
-een eigen kantine?
-De eerste jaren was er niets eens iets open als wij wedstrijden speelden!
Probeerden we dat zelf door de verkoop van blikjes achter een tafeltje te ondervangen;
werden we rot gescholden door de voorzitter van de korfbalclub die het vertikte zijn eigen kantine open te houden...

Unieke problemen voor ons?
Ik denk het niet...
natuurlijk zijn er verenigingen die 'het',
'die alles voor elkaar hebben',
maar voor welk percentage clubs gaat dat op?


Samenvattend:
-veel basketballverenigingen hebben het moeilijk;
-financieel
-wbt accommodaties
-wbt kader

Zolang als dat het geval blijft, blijft het basketball als geheel een zwakke sport

En juist Verenigingen zijn ONZE 'Core-Business”!

Je kunt als Rayon,
als afgevaardigde van de verenigingen,
zaken formeel aankaarten via formele inbreng,
via moties, via amendementen.
Duco Tjeerde zal dat zo doen op een aantal punten.
Verder kan je als afgevaardigde hier gloedvolle betogen houden voor, of tegen iets...

Maar uiteindelijk gaat het erom wat we met z'n allen doen,

wat mij betreft moet dat SAMEN,
dus niet ieder voor zich,
niet tegen, of ondanks elkaar,
maar MET elkaar.

Daarom is mijn dringende advies,
niet alleen jegens Bestuur, en Apparaat,
maar zeker ook aan alle andere afgevaardigden,
en via jullie ook aan de VERENIGINGEN en de verbanden die jullie vertegenwoordigen:

a) COMMUNICEER,
da's soms best lastig;
het kost veel tijd,
en het valt niet altijd mee buiten het eigen denkraam te kijken en denken,
laat staan daarbuiten te HANDELEN...
MAAR HET MOET!!

b) WORD TRANSPARANT;
-als er 1 beeld de NLDse BB-wereld goed weergeeft, dan is het EILANDENRIJK,
(of EILANDENARM zo u wilt);
een soort archipel in de Stille Zuidzee,
waarin velen zich KONING, KEIZER, ADMIRAAL wanen,
maar in werkelijkheid relatief onbetekenend is,
in de Globale Sport- en Basketballwereld.

-Er IS relatief best veel potentieel en talent;
op iedere plaats moeten de beste,
en meestbelovende mensen terecht komen,
niet degene die we 'toevallig' kennen, of waar we het best mee op kunnen schieten.

NU heeft het er te vaak,
op zijn minst de schijn van dat vriendjespolitiek een flinke rol speelt...
Ik zeg nogmaals: of dat nu WEL/NIET juist is,
is niet relevant, het gaat om de perceptie!

De detectering van talent (of dat nu op, langs, of buiten het veld is),
de rekrutering ervan,
het toewijzen van plekken en functies,
het moet open en eerlijk worden gedaan!

Dan kunnen mensen die zich tekort gedaan voelen, gewezen worden op de heldere criteria die werden gehanteerd,
en op de heldere procedure...
DAN hebben kritikasters en gefrustreerden minder ammunitie om mee om zich heen te schieten,
omschade aan te richten,
en het klimaat te verzieken!


Tenslotte nogmaals richting het bestuur:

-Er zijn echt mensen in het veld die jullie willen helpen, relatief veel zelfs!
-Pak die uitgestoken handen!
-Ik weet het:
het is niet eenvoudig,
jullie hebben het druk, jullie hebben het zwaar,
MAAR investeringen hier,
zullen zich uiteindelijk absoluut uitbetalen.

Het leven wordt een stuk gemakkelijker als mensen ergens in geloven, in iemand geloven, ….

Mensen meenemen kost tijd

maar als dat NIET gebeurt,
dan ontstaat er zoveel ONBEGRIP (of erger),
dat de tijd in veelvoud vervliegt in nutteloze, of zelfs destructieve discussies overal in den lande.

IK SLUIT AF:
Als u zou vinden,
dat ik teveel woorden nodig had om mijn boodschap te verwoorden,
dan spijt me dat; ik kan het niet veel korter...
EN:
het moest mij van het hart, bedankt voor het luisteren!

Dan nu het stokje naar Duco,
die het meestal juist met heel weinig woorden doet...

Basketball is een moeilijke sport,
de nldse sport zit anders in elkaar dan waar ook ter wereld
als je er niet in bent opgegroeid dan,
kost het veel moeite en tijd om alles onder de knie te krijgen
niet alles is zo logish als dat wij hardore bbrs nbb wel denken
anderzijds is ook het runnen van de nbb een stuk ingewikkelder dan velen bij de ver'n wel denken
denkers moeten dan gaan doen en
doeners denken
vergaderaars raken losgezongen van de echte noden en relevantie